United States or Iceland ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Hoe zal het daar nu zijn?" En een snik brak in zijn keel. Ontroerd liet ik den verrekijker neer en keek hem aan. Groote tranen blonken in zijn oogen en zijn lippen beefden. Hij slaakte een diepen zucht en plotseling begon hij te schreien. Ontsteld en vol moederlijke zorg neeg Fietriene naar hem toe.
De linkervleugel bestond alleenlijk uit de tienduizend man van Breydel; aan de ene zijde blonken de ontellijke bijlen der beenhouwers in de ogen der andere krijgsknechten, ook wendden zij gedurig het hoofd af, want de gloed der zon, die in deze stalen spiegels weerkaatste, bedreigde hen met verblindheid.
Zij blonken ons met purperen zeilen tegemoet, die vierkant tusschen rechte staken gespannen stonden. Toen zij vlakbij waren, zagen wij dat die zeilen sarongs waren, zooals wij er op den pasar van Alakoeang en aan de voorbijgangers op den weg gezien hadden. Het scheen al te zonderling om het te gelooven, zelfs op eigener oogen getuigenis.
De lieden togen met boog en spies ten poorte uit, om herten en evers te jagen. De spitten blonken al, en de vrouwen gingen in het woud, om hout te sprokkelen, opdat het vuur zou laaien. Er zijn veel grootscher feesten geweest, maar geen gelukkiger. Men zong liederen ter eere van Herman en zijn vrouw; en deze dag scheen zonder begin en zonder einde, gelijk de eeuwigheid.
Vóór eenige jaren galmde in elke dezer hutten het gerucht des arbeids en het heldere gezang der levensvreugd; gezondheid en kracht blonken als rozen op het gelaat der kinderen; de moeder zat er weltevreden, met den lieven zuigeling op den schoot, nevens het getouw van eenen moedigen vader, eenen beminden echtgenoot!
Donker-magere gezichten met oogen die strak blonken; geweren en bajonetten die even dof flitsten, zwarte gestalten, die zich eensklaps oprichtten, als uit hun graf verrijzend. Dat waren de soldaten in de loopgraven.
Machteld bezag de monnik met een hardnekkige aandacht, en folterde zich het geheugen om de naam van degene, wiens stem haar zozeer ontroerde, te kennen. Eensklaps vatte zij hem de hand en riep met hevige drift, terwijl haar ogen van vreugde blonken: "O God! Ik zie de boezemvriend mijns vaders. O Diederik!
Ik drukte de hand van Fietriene, wenschte haar tot wederzien, zoo gauw mogelijk, in Vlaanderen, op haar huwelijksfeest. Zij lachte schel en keek mij even aan, met vurige koonen en oogen die eensklaps wild blonken. 't Was of ik iets verschrikkelijk-ondeugends had gezegd. Mijn groeten aan de juffrouwen, zei ik nog. En buigend onder de deurlijst stapte ik met meneer Cathoen naar buiten.
Maar daar kwam de burgemeester aan met de twee kapiteins, die bij hem waren ingekwartierd; en de burgemeester kon met moeite zijn tevredenheid verbergen; zijn vet gezicht glimlachte en zijn oogen blonken en hij bevestigde de verblijdende tijding hier en daar met stille stem. Ontroerd gingen de menschen langzaam uit elkaar. Het bataljon stond klaar. Het was een kil-grijze December-ochtend.
De grootste eenvoud, maar tevens een eenvoudige, bijna onbeschrijflike sierlikheid en netheid kenmerkte haar kleding. Statig van gestalte, blonken moederlike tederheid, zachtheid, maar gelijktijdig ook beslistheid van karakter uit haar fijnbesneden trekken, uit haar donkerblauwe ogen.
Woord Van De Dag