Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 mei 2025
Voorzichtig, 't zou toch wezenlijk jammer zijn, niewaar?" En de groote diamanten der gravin blonken en fonkelden met duizend kleuren, en Eva tastend naar "'t speldje", inplaats van het vast te steken, deed het 't was niet onnatuurlijk, door het eenigszins trillen der vingers, als een gevolg van de aandoening waarin de toost haar gebracht heeft geheel en al losgaan, zoodat het op den grond viel.
Op zijne borst blonken, aan vuile linten van allerlei kleur, medailles, ongangbare munten, blikken schijven, ja, zelfs het tinnen deksel eener pint.
"Al het andere laten varen en hier of daar heen vluchten, zij en ik alleen met onze liefde!" De regen had niet lang geduurd en toen Wronsky het dorp binnen reed, scheen de zon reeds weer en de daken der landhuizen en de oude linden in de tuinen aan beide zijden der hoofdstraat blonken in vochtigen glans en het water droop en vloeide lustig van boomen en daken.
Edoch, met vasten stap en moed in het hart trekken onze wakkere soldaten naar de grenzen..." Snepvangers, fluisterde Madame, en er blonken tranen aan haar wimpers, wat zullen wij in onzen ouden dag nog moeten onderstaan... Ik ben van zins, antwoordde Snepvangers, en zijn gedachten hadden een anderen koers, voor den opslag nog een vijftig liters vogelzaad te koopen ...
Zij is een oudere zuster van de Czarina, een prinses van Hessen en dus met den prins verwant. Zij liep tusschen den prins en prinses Heinrich in, toen zij het perron verlieten. Prachtig blonken de gouden helmen met de dubbele adelaars van de Russische autoriteiten, die hen met het gevolg van den prins op den voet volgden.
Aan weerszijden van de knoopenrij, die van de kin tot op het middellijf daalde, blonken gouden passementen, gelijk ook op de naden der mouwen, die, in de buiging der ellebogen geopend, het hagelwit linnen onderscheiden lieten.
De ogen van de toeschouwers blonken van opgewekte nieuwsgierigheid, men wachtte gretig dat Massijn nog meer zou zeggen.
Het zilver der sneeuwspitsen zagen wij goud worden. In vuur ontstoken, blonken de toppen ons toe: een vuur, dat weldra verglommen was vergrauwd, door karmijn en purper heen, tot doffe, looden kleurloosheid. Hooger en hooger klom het duister uit de diepte.
"Waarom weende Lise?" vroeg Nelly nog eens, ongeduldig; "zij wilde het mij niet vertellen." Allen zwegen. "Army! zeg het mij toch," bad zij, terwijl tranen in hare oogen blonken.
Daar zat op een heuvel Thrym, die de vorst van de Dorstigen is. Honden hield hij aan gouden halsbanden, die blonken als de lichte randen om de wolken, en van zijn merries streek hij de manen glad, die fladderden als grauwe nevelflarden in den wind. Toen hij Loge zag, vroeg hij hem, hoe het met de Asen en met de Alfen ging, en waarom hij zoo alleen naar Reuzenland kwam.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek