Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
"Er was een kogel door mijn hoed gekomen," antwoordde Pulver, "die mij zoo netjes had doen groeten alsof er een Schout-bij-Nacht monstering kwam houen; maar anders, wonden had ik niet." "Wel, dat noem ik zonderling," zeide Suzanna, het dikke lichaam van den schipper glimlachende aanziende. "Je wilt zeggen, Juffertje! mijn buik was nogal een mooi wit geweest om op te mikken?
Zij liet het water loopen, hem aanziende met hare groote, verschrikte oogen, terwijl hij zijn gelaat met de handen bedekte. Bertie! riep zij. O, Bertie, waarom spreek je zoo, wat is er dan ... Neen, neen, zeg het, je moet het zeggen ... ik wil het ... O, ik bid je, spreek dan toch!!
"Dat zij in Friesland komen!" riep Adeelen uit, met kracht zijn drinkhoorn opvattende: "komen zij als vrienden, Adeelastins staat voor hen open: komen zij als vijanden, ik zal hun den trots, die hen bezielt, verleeren." "Hoe!" zeide Aylva, hem met verbaasdheid aanziende: "de dienst, dien zij u bewezen, schijnt weinig dankbaarheid bij u te hebben verwekt."
"Wél, 't zou ook wat wezen!" hernam Willem opgewonden: "alsof die ook niet gezoend zou hebben toen hij verliefd was. Als je moeder kon spreken, die zou.... ha! ha! ha!" en Willem lachte, en wreef zich de handen, en wilde eenige oogenblikken later, juist een tweeden diefstal plegen, toen hij, Elsje aanziende, in haar zacht blauwe oogen een traan zag glimmen.
"Ik verleen ze u!" antwoordde de gouverneur met eene waardigheid, alsof hij werkelijk Koning was van geheel Spanje, zoowel van het rijk in Europa, als van dat in West-Indië en Oost Indië. "Ja, maar..." zei Carpena aarzelend. "Ik wenschte nog een verzoek te doen." "Wat wilt ge nog meer?" vroeg kolonel Guyara, hem goedaardig aanziende.
"Die bagage zal zeker onderzocht worden?" vroeg Van Lintz, hem met een doordringenden blik aanziende: "doch om 't even: ik verlang er zelfs naar; want daardoor zal de wraak volkomen worden, die ik van dezen Judas nemen moet." "Wat ... wat beduidt dat toch?" vroeg Lodewijk, enigszins ongerust: "wat hebben uw bagage en mijn vermogen onderling uitstaande?"
"Mevrouw Smith had op de eene of andere wijze vernomen, ik denk door een verren bloedverwant, wiens belang medebracht, mij van haar gunst te berooven, van eene zaak, eene verbintenis... doch ik behoef mij niet nader te verklaren," voegde hij erbij, met verhoogde kleur en haar aanziende met een vragenden blik, "uwe bijzondere vertrouwelijkheid met... u zult waarschijnlijk de geheele geschiedenis reeds hebben vernomen."
Niet minder tevreden schenen zij over mijn verstand, als ik, profiteerend van de vrijheid die ik had om te zeggen wat ik wilde, een van hen in de rede viel, om tegen alles en allen in te praten. 'Och, wat is het een lieve jongen! riep mijn vader dan uit, mij ontroerd aanziende. Mijne moeder overlaadde mij dan ook met liefkoozingen en mijn grootvader schreide van genoegen.
Dakerlia zette zich neder en liet hare blikken, vrij en helder, rondom deze kamer dwalen, elk voorwerp glimlachend aanziende, als begroette zij oude, zeer oude vrienden, tusschen welke zij in reeds verre afzijnde tijden had geleefd.
"Ik beken," zeide Van Lintz, "dat ik mijn tijd slecht gekozen heb." "Zoo de Heer Blaek," vervolgde ik, dezen aanziende, die vast beefde, "zich wenscht te verwijderen, zonder dat het opzien bare, zal ik hem gaarne een eindweegs vergezellen." "UEd. is al te goed. Mijnheer Huyck," zeide Blaek, stotterende: "ik neem uw vriendelijk aanbod dankbaar aan."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek