United States or Ethiopia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar Piet begreep, dat de dokter een vastgesteld plan volgde, toen hij hem hoorde antwoorden: "Waarlijk, heer gouverneur, het spijt mij zeer, dat ik aan uw zoo vriendelijk geuit verlangen niet voldoen kan." "Het spijt mij nog meer. Maar kunt gij waarlijk niet?" vroeg kolonel Guyara met plichtpleging. "Neen, althans heden niet. Maar toch is het mogelijk, dat ik aan uw wensch zal kunnen voldoen."
"Dat is eene internationale bedreiging!" "En ik kan u op de plaats in den grond boren!" vervolgde kolonel Guyara schertsende. "En de represailles dan, heer gouverneur?" vroeg dokter Antekirrt lachende. "Welke represailles? Zijn er represailles mogelijk, als uw scheepje in den grond geschoten is?" "Zoudt gij denken dat Antekirrta die schending van het volkenrecht ongewroken zou laten?"
Een algemeen gelach begroette die laatste woorden van dokter Antekirrt. Het was een jool van belang! "En die man zal dat volkomen wakker doen?" vroeg de directeur van de strafkolonie. "Zoo wakker als wij thans zijn, heer directeur! Gij zult u in persoon van de zaak kunnen overtuigen." "Neen!... Neen!... Dat is ongeloofelijk, dat is onmogelijk!" riep kolonel Guyara uit.
"Wat, Antekirrta?..." riep kolonel Guyara schaterlachende uit. "Zoudt gij in staat van oorlog met het machtige rijk van Antekirrta willen geraken?" "Ik weet, dat ik groot gevaar zou loopen," antwoordde de gouverneur op denzelfden toon van gekscheren. "Dat geloof ik ook... Zijt derhalve zeer op uw hoede, want Antekirrta is machtig!"
"Heden avond nog vertrekken!" riep de gouverneur uit. "Hoe is dat toch mogelijk?" "Het moet! heer gouverneur, het moet! Geloof intusschen, dat het mij geweldig spijt." "O, veroorloof mij te beproeven, u van dat voornemen af te brengen." zei kolonel Guyara. "Dat zou vergeefsche moeite zijn, heer gouverneur. Volkomen vergeefsche moeite, geloof mij."
Maar alvorens hij aan het woord kon komen, zei eensklaps dokter Antekirrt: "Het is thans drie minuten vóór half negen." "Wat wilt gij daarmede zeggen?" vroeg kolonel Guyara, die ook zijn horloge raadpleegde. "Niets minder, heer gouverneur, dan dat Carpena op dit oogenblik het hospitaal verlaat." Allen keken elkander met een glimlach aan. Men meende met een kwakzalver te doen te hebben.
"Wanneer gij bevelen wilt geven, heer gouverneur," vroeg de dokter, "om dien Carpena vrij te laten, om de deuren van het hospitaal en van de strafkolonie voor hem te openen, weet gij wat hij dan doen zal?" "Jawel, hij zal wegloopen!" antwoordde kolonel Guyara met een gullen lach. Het moet erkend worden, dat zijne lachbui zoo aanstekelijk was, dat de geheele vergadering er mede instemde.
Daarvoor was de vergunning van den gouverneur noodig, en die vergunning hoopte hij wel van den kolonel Guyara, een uiterst welwillend en goedaardig mensch, te verkrijgen, om daardoor de ontvluchting van den Spanjaard uit het Presidio mogelijk te maken.
"Dat geloof ik niet," antwoordde dokter Antekirrt ernstig. "Neen, dat was het niet." "Vooreerst ontbrak geheel en al de alcohollucht," zei Piet Bathory, die den dokter te hulp kwam. "Meent ge? Ik moet erkennen, dat ik daar niet op gelet heb," zei kolonel Guyara. "En dan valt hier slechts eene eenvoudige uitwerking van het somnambulisme te constateeren."
Misschien zal de lezer vinden, dat dokter Antekirrt wel eenigermate misbruik van het goede geloof en van het vertrouwen van kolonel Guyara, den gouverneur van Ceuta gemaakt heeft. Dat men hem veroordeele, dat men zijn gedrag bij die gelegenheid afkeure, het zij zoo, wij mogen er niets tegen hebben; want werkelijk, aan de loyauteit was eenigermate te kort gedaan.