Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juli 2025
Als de bewakers bewaakt zullen moeten worden!" "Gedurende mijne reizen, heer gouverneur," ging dokter Antekirrt voort, "ben ik getuige geweest van zoo buitengewone voorvallen, dat ik voor mij geloof, dat in die reeks van verschijnselen alles mogelijk is." "Dus gij meent?..." vroeg kolonel Guyara uiterst nieuwsgierig.
"Ik verzeker u, dokter Antekirrt, dat onze militaire volksplanting inderdaad waard is van nabij bestudeerd te worden," drong kolonel Guyara levendig aan. "Ik twijfel er niet aan, heer gouverneur. Ik weet het trouwens, want ik heb er veel van gelezen."
De gouverneur Guyara, dokter Antekirrt en Piet Bathory stegen weer in het rijtuig, dat de weg naar de stad vervolgde in vollen draf, om het tijdverlies van het oponthoud in te halen. "Was de kerel, alles wel beschouwd, niet ietwat onder den invloed van sterken drank?" vroeg de gouverneur met een spotachtigen glimlach. "Het kwam mij zoo voor."
Het rijtuig bereikte weldra den gordel der vestingwerken, reed de stad in en dwars door en hield stil op een klein plein, waarbij de verschillende inschepings-kaden van Ceuta uitkwamen. Daar nam dokter Antekirrt hartelijk afscheid van den kolonel Guyara.
Die man is een oogenblik aan mijne macht ontsnapt, dat is niet twijfelachtig; en, hetzij dat hij door eene duizeling overvallen is, hetzij dat eene andere oorzaak in het spel is, gij hebt het gezien: hij is van boven die rotsen neergestort! Dat is zeer betreurenswaardig..." "Och kom!" zei kolonel Guyara lachende. "Wat is er bij zoo'n geval betreurenswaardig!"
Een minuut later evenwel, vervolgde de dokter hoogst ernstig en bedaard als altijd: "Hij gaat thans de poort door van de strafkolonie. Hij stapt flink door." De toon, waarop die woorden gesproken werden, maakte toch eenigermate indruk op de genoodigden in het gouvernementshuis. Alleen kolonel Guyara bleef ongeloovig het hoofd schudden. Het gesprek hernam zijne rechten.
"Ik verleen ze u!" antwoordde de gouverneur met eene waardigheid, alsof hij werkelijk Koning was van geheel Spanje, zoowel van het rijk in Europa, als van dat in West-Indië en Oost Indië. "Ja, maar..." zei Carpena aarzelend. "Ik wenschte nog een verzoek te doen." "Wat wilt ge nog meer?" vroeg kolonel Guyara, hem goedaardig aanziende.
"Dat verwondert mij niet," opperde dokter Antekirrt zoo ernstig mogelijk. "Maar," ging kolonel Guyara voort, "hij is niet meer ten arbeid gesteld aan de verharding der wegen." "Niet? Waarom niet? Hebt gij daar bijzondere redenen voor, heer gouverneur?" "Neen, dokter Antekirrt," antwoordde de kolonel. "Volstrekt niet."
"Wat wilt gij zeggen, dokter Antekirrt?" vroeg kolonel Guyara. "Gij wildet iets zeggen." "Dat kan ik, als gij er uwe toestemming slechts toe wilt geven." "Mijne toestemming? Dadelijk," sprak de gouverneur opgewonden uit. "Dadelijk, wanneer gij zulks verkiest!" antwoordde dokter Antekirrt bescheiden. "Ja, wat mij betreft," antwoordde de gouverneur. "Zult gij willen? Zult gij kunnen?"
"Laat dien persoon binnen komen," antwoordde kolonel Guyara, wiens ongeloof nu toch begon te wankelen, tegenover de niet te loochenen feiten. Juist sloeg de klok negen uren, toen Carpena in de omlijsting der deur van het salon verscheen. Zijne oogen waren geheel open en keken helder rond. Toch scheen hij niemand der aanwezige personen te ontwaren.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek