United States or Aruba ? Vote for the TOP Country of the Week !


Έπειτα κατά σειράν την επανάστασιν των Γιγάντων, την κλοπήν του πυρός, την πλάσιν των ανθρώπων, την τιμωρίαν του Προμηθέως, την ισχύν και των δύο Ερώτων, και κατόπιν πώς η Δήλος έπλεεν ως νήσος, πώς εγέννησεν η Λητώ, τον φόνον του Πύθωνος και την επιβολήν του Τιτυού , και πώς ο Ζευς εύρε το κέντρον της γης διά της πτήσεως των αετών.

ΠΡΟΜ. Λοιπόν διαιρέσετε την κατηγορίαν• και συ μεν ομίλησε περί της κλοπής, ο δε Ερμής ας αναπτύξη το κατηγορητήριον διά την διανομήν των κρεάτων και την πλάσιν των ανθρώπων• και οι δύο δε είσθε τεχνίται και δεινοί ρήτορες.

Τι τάχα νομίζεις, ότι είναι σπουδαιότερον και περισσότερον κοπιώδες, σε τέτοιαν καλοκαιρίαν αυτήν την ακατανίκητον τρικυμίαν να μεταβάλη κανείς και γαλήνιον να καταστήση ολόκληρον την πλάσιν, ή να μεταπλάση μίαν γυναίκα εις πουλί; Διότι, αφού αυτό είναι εύκολον και εις τα μικρά παιδάκια, που γνωρίζουν να πλάττουν και όταν πάρουν λάσπην ή κερί εύκολα πολλάκις τον ίδιον όγκον μετασχηματίζουν εις διαφόρους μορφάς, εις το θείον, του οποίου η μεγάλη υπεροχή ούτε συγκρίνεται με τας ιδικάς μας δυνάμεις, δεν είναι τάχα πάρα πολύ εύκολον ; Μπορείς να μου πης ολόκληρον τον ουρανόν, πόσον νομίζεις από σε μεγαλύτερον ;

Και διά μεν τα κρέατα αρκούν αυτά, τα οποία και εις εμέ απολογούμενον προξενούν εντροπήν, αλλ' είνε πολύ μεγαλειτέρα εντροπή διά τον Δία να με κατηγορή δι' αυτά• διά δε την πλάσιν και την δημιουργίαν των ανθρώπων είνε καιρός να ομιλήσω τώρα.

Με άγριο βλέμμα ο φρόνιμος του απάντησε Οδυσσέας• 165 «Ω ξένε, άτακτ' οι λόγοι σου, και βλέπ' ότ' είσαι αυθάδης, όλα εις όλους οι θεοί τα δώρα δεν χαρίζουν• την πλάσιν ούτε, ούτε τον νουν, ούτε την ευγλωττία. τούτος δεν έτυχ' εύμορφος, αλλ' ο θεός με κάλλη στολίζει κάθε λόγον του, κ' οι άνθρωποι αναβλέπουν 170 °ς εκείνον ευφραινόμενοι, 'που ασκόνταφτ' αγορεύει, με πράον ήθος, έξοχοςτα συναγμένα πλήθη, και ωσάν θεόν, όταν περνάτην πόλι, τον κυττάζουν. εκείνος πάλι των θεώντο σώμα προσομοιάζει, αλλά δεν είναι οι λόγοι του με χάρι στολισμένοι. 175 και συ το σώμα έχεις λαμπρό, 'π' ουδέ θεάς θα εμπόρει να το μορφώση ανώτερο, και νουν ποσώς δεν έχεις. και την ψυχήν μου ετάραξες του στήθους μες τα βάθη, ότ' είπες λόγον άπρεπον• και αμάθητος αγώνων εγώ δεν είμ' ως φλυαρείς, αλλ' είχα τα πρωτεία, 180 ως ότου θάρρευα κ' εγώτα χέρια και εις την νειότη. νικούν με τώρα η συμφοραίς και οι πόνοι, ότι έχω πάθει εις τους πολέμους άπειρα και εις τα φρικτά πελάγη. αλλ' όσον και αν κακόπαθα, θε να 'μπω εις τους αγώναις, ότι ο πικρός ο λόγος σου μ' έχει σφοδρά κεντήσει». 185

Με την χιονιά, με την τρικυμία με τους ύμνους των αρμένων μας, με της θάλασσας τα λιβάνια, με της λαμπάδαις του μαΐστρου, που φέγγουν ψηλά, από τα ουράνια, και φωτίζουν σε μια στιγμή όλην την πλάσιν, στεριαίς και πέλαγα. Και αγαλλόμενος όλος, με λάμψιν εις τα μάτια του χαράς, εκραύγαζε, στρίβων τον λευκόν του μύστακα: — Χριστός γεννάται, βρε παιδιά! Συντροφιά με την θάλασσαν!