Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 25 Σεπτεμβρίου 2025
Αφού λοιπόν αυτά συμβαίνουν ούτω πως κατά φύσιν, πρώτον μεν ας φοβούνται τους επουρανίους θεούς, οι οποίοι έχουν είδησιν διά την εγκατάλειψιν των ορφανών και ως προς αυτά τα πράγματα ακούουν με οξείαν ακοήν και βλέπουν με οξύ βλέμμα, και προς τους δικαίους εις αυτά φαίνονται ευμενείς, μισούν δε πάλιν πολύ τους υβρίζοντας τα ορφανά και τα έρημα, διότι νομίζουν ότι αυτά είναι μεγίστη και ιερωτάτη παρακαταθήκη.
Το όλον της εφαίνετο ως όνειρον. Μόνον έσφιγγε τους οδόντας και ηπόρει πώς δεν ησθάνετο ακόμη πόνον. Αλλά μετ' ολίγα δευτερόλεπτα, ησθάνθη οξείαν αλγηδόνα. Την ιδίαν στιγμήν, η θύρα εβυθίσθη προς τα έσω. Ο είς χωροφύλαξ εισεπήδησε μετά κρότου εις το πάτωμα. Η Αμέρσα δεν ανεσήκωσε την κεφαλήν, έκυπτε και ήτο τυλιγμένη έως την μύτην εις το πάπλωμα.
Εις το διάστημα οπού έλειψεν η Μανιά, επί δέκα λεπτά, ο αποφασιστικός νέος περιειργάσθη με βαθείαν προσοχήν το αντικρυνόν παράθυρον, διαγωνίως κείμενον, καθότι αι δύο οικίαι έσμιγον καθ' οξείαν γωνίαν. Αλλ' όμως ήτο κλειστόν. Εσχεδίασε πώς ήτο δυνατόν ν' ανοίξη. Διά βίας, ή διά δόλου.
Αποσυρομένη εις τα ερείπια αρχαίου ναού επεκαλείτο τα πνεύματα της αβύσσου, βυθίζουσα οξείαν βελόνην εις τα στήθη κηρίνης εικόνος του Λέοντος, ενώ εκάπνιζον επί των τριπόδων χόρτα φαρμακερά και έμενεν ακίνητος η σελήνη, ήτις υπήκουε τότε εις τας επικλήσεις των μάγων, μεθ' όσης ο ήλιος προθυμίας εις τον Ιησούν του Ναυή.
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Είναι τόσον υψηλή όσον εγώ; ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Όχι, κυρία. ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Την ήκουσες να ομιλή; Έχει οξείαν ή χαμηλήν φωνήν; ΑΓΓΕΛΙΑΦΟΡΟΣ. Την ήκουσα, κυρία· έχει φωνήν σιγαλήν. ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Αυτό δεν είναι καλόν· δεν είναι δυνατόν να την αγαπήση επί πολύ. ΧΑΡΜΙΟΝ. Να την αγαπήση; Ω Ίσις! αδύνατον. ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ. Το πιστεύω, Χάρμιον βραχνή φωνή και ανάστημα νάνου!
Εσείς, βλοημένοι, έρχεσθε κ' οι δυο μαζί, και δεν μπορεί κανείς να . . . Ακουσίως αμφότεροι αι ψηφοκάπηλοι εγέλασαν, μαντεύσαντες τι ήθελε να είπη ο Σπληνογιάννης. — Κείνο που σου λέω εγώ ! . . . — Κείνο που σου λέω εγώ! ανέκραξε με οξείαν φωνήν η γυνή. Ησθάνετο δε τώρα ενισχυομένην την θέσιν της εκ της επικουρίας ην παρείχεν αυτή η παρουσία του Μανώλη και εγίνετο θρασυτέρα.
Αλλά ποία είνε τα άνθη εκείνα, τα οποία αποπνέουν τόσον γλυκείαν και μεθυστικήν ευωδίαν, βαλσαμώνουσαν τον αέρα του κήπου; — Πλησίασε και θα εννοήσης. Επλησίασα έν άνθος, και όμως δεν ηννόησα. Λέγει το Φάσμα: — Λάβε όρασιν οξείαν, ως του αετού, και ιδέ διά μέσου των πετάλων. Και ενεφανίσθη τότε ενώπιόν μου πρόσωπον γνωστόν, το οποίον μου επροξένησε ρίγος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν