Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 2 Ιουνίου 2025
Το εξής. Εάν δι' ένα ιατρόν από τους εργαζομένους εις το κοινόν είναι κανείς ικανός να τον συμβουλεύη, ιδιώτης αυτός, άραγε δεν είναι ανάγκη να του αποδώσωμεν το ίδιον όνομα της τέχνης, την οποίαν έχει αυτός τον οποίον συμβουλεύει; Νέος Σωκράτης. Μάλιστα. Ξένος.
Δεν μπορούσανε να δείρουν το γάδαρο κ' έδειραν το σαμάρι. — Όπου άντρας, μα νέος μα γέρος, τον έκοβαν. Όπου παιδί και γυναίκα, σκλαβιά κι ατιμιά. — Κι ο Σερήφ Πασάς τα συχωρούσε μαθές αυτά; ρωτάει ανυπόμονα ο Μυλόρδος. — Ο Πασάς; Και ποιος τονε ρωτούσε τον Πασά; Αυτοί είταν έξω φρενώ. Σαν μπόρα πλακώσανε φοβερή. Μόλις το πήρε ταυτί μας τάγριο της το βουητό και σκαρφαλώσαμε τον Ψηλορείτη σα γίδια.
Εκείνο δε το οποίον παρέχει εις όλα αυτά υλικά, από τα οποία και με τα οποία εργάζονται όσαι τέχναι ελέχθησαν προ ολίγου, τα οποία είναι πολλών ειδών και παράγονται από άλλας τέχνας, δεν θα το θεωρήσωμεν ως έκτον; Νέος Σωκράτης. Ποίον εννοείς λοιπόν; Ξένος.
Πρώτον μεν, καθώς είπαμεν, έπρεπε να τροποποιήσωμεν το όνομα, και να το συμβιβάσωμεν περισσότερον με την επιμέλειαν παρά με την διατροφήν, έπειτα να διχοτομήσωμεν και αυτήν. Διότι πιθανόν να επιδέχεται ακόμη όχι ολίγας υποδιαιρέσεις. Νέος Σωκράτης. Ποίας; Ξένος. Πρώτον να διακρίνωμεν τον θείον ποιμένα από τον ανθρώπινον επιμελητήν. Νέος Σωκράτης. Πολύ ορθά. Ξένος.
Δεν είναι εύκολον βεβαίως να μάθη κανείς αυτό που λέγω, ούτε και εντελώς δύσκολον, ούτε και απαιτεί παρά πολύν καιρόν. Απόδειξις δε είναι το εξής: Εγώ περί αυτών δεν είχα ακούσει, ούτε όταν ήμην νέος, ούτε προ πολλών ετών, και εν τούτοις θα ημπορούσα να σας τα εξηγήσω όχι εις πολύν καιρόν.
Αυτή όμως με την συνδρομήν και της Ηδονής, ήτις συνήθως συνεργάζεται με αυτήν, επρόλαβε και τον ήρπασε όταν ακόμη ήτο νέος και τρυφερός και τον διέφθειρε τον δυστυχή με νυκτερινάς διασκεδάσεις και εταίρας, ούτως ώστε έχασε σχεδόν εξ ολοκλήρου την εντροπήν. Εκείνα τα οποία προ μικρού ενόμιζεν ότι έλεγεν υπέρ εαυτής, μάλλον υπέρ εμού πρέπει να τα θεωρήσετε ως λεχθέντα.
Ετάφη όχι εις υπόγειον, αλλ' εις ένα συνήθη τάφον, εις το κοιμητήριον του γενεθλίου της τόπου. Κυριευμένος από την απελπισίαν, και πάντοτε φλεγόμενος από την ανάμνησιν της βαθείας συμπαθείας του, ο νέος ερωμένος εγκαταλείπει την πρωτεύουσαν διά την μακρυνήν επαρχίαν, όπου ήτο το χωρίον αυτό, με το ρωμαντικόν σχέδιον να ξεθάψη την νεκράν και να πάρη αυτός ο ίδιος την πλουσίαν κόμην της.
Έστρεψα άπαξ έτι το βλέμμα προς την πρόσοψιν του παρεκκλησίου και εβάδισα μετά του Κ. Σπυράκη προς τον κατήφορον. — Κύριε Σπυράκη, ηρώτησα, τι είδους νέος ήτο ο δυστυχής αυτός Νίκος; — Πώς «τι είδους»; — Ήτο ξανθός, μαυρειδερός;... Επί τέλους, ωμοίαζε με κανένα από ημάς εδώ; Ο Κ. Σπυράκης εσκέφθη επ’ ολίγον προτού αποκριθή. — Μάλλον με τον Κύριον Μαιμάν παρά με σας ή εμέ.
Από τους άρρωστους ήτον ένας νέος τρελλός ή δαιμονιζόμενος, ως τον έλεγαν οι παπάδες. Στη λειτουργία τον ξάπλωναν μπρος στην ωραία πύλη· κιόταν έβγαζαν τάγια, ο παπάς τον πατούσε.
Απεκρίθη ο νέος βασιλεύς· κραταιότατε μονάρχα, νομίζει η μεγαλειότης σου ότι είναι τόσον πλησίον η βασιλική σου καθέδρα από εδώ; όχι· αλλ' είναι ενός χρόνου δρόμος το ολιγώτερον.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν