Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 18 Ιουνίου 2025
Πολιτικός : Στον διάλογο τούτο αναλύεται φιλοσοφικά η ανθρώπινη ενέργεια στην πράξη και τη θεωρία, κι ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας έναν μύθο, παρουσιάζει άλλο είδος, πολιτεύματος για να υποδείξη τις ατέλειες των υπαρχόντων πολιτευμάτων. Έτσι, ο διάλογος αυτός αποτελεί την κατ’ εξοχήν κοινωνιολογική μελέτη του Πλάτωνος. Μετάφραση Κ. Ζάμπα.
— Διά ποίον πράγμα; — Είπα, &'στό θεό σου&. — Ε, και σαν είπες; — Εξέχασα. — Τι; — Ότι σεις οι Γύφτοι δεν έχετε. — Τι πράγμα; — Θεόν. — Ε δα, μη, &τζάνουμ&.. — Πώς; — Μη το λέγης αυτό, να σε χαρώ. — Διατί; — Μην ακούης τι λέγει ο κόσμος. — Λοιπόν έχετε Θεόν; — Βέβαια. — Τότε έσφαλα. Και ενταύθα ο διάλογος διεκόπη.
Με την διαφοράν ότι ο εντός της ψυχής μας γινόμενος διάλογος χωρίς απαγγελίαν έλαβε ακριβώς το όνομα σκέψις. Θεαίτητος. Βεβαιότατα. Ξένος. Ενώ το ρεύμα της φωνής, το οποίον εξέρχεται από το στόμα μας ενάρθρως, λέγεται λόγος. Θεαίτητος. Πολύ ορθά. Ξένος. Και βεβαίως γνωρίζομεν ότι εις τους λόγους υπάρχει το — Θεαίτητος. Τι πράγμα; Ξένος. Η κατάφασις και η απόφασις. Θεαίτητος. Το γνωρίζομεν. Ξένος.
Μα το λοιπόν θα μας κοστίση χίλιαις δραχμαίς αυτή η αστειότης! — Ουφ! αδελφή, πώς κάμνεις έτσι; Ο συζυγικός διάλογος ήθελεν ίσως εξακολουθήσει έτι, τραχυνόμενος επί μάλλον, αν δεν διέκοπτεν αυτόν ο είς των μικρών κομιστών, παρατηρούν κάπως μεγαλοφώνως: — Αφεντικό! δεν μας αδειάζεις το καλάθι, να τραβάμε;
Ευθύδημος : Ο διάλογος αυτός αποτελεί σφοδρήν επίθεση και επίκριση των αμφιγνωμιών, των σφαλερών συλλογισμών και της κενότητας της σκέψης και των γνώσεων των σοφιστών, όχι τόσο των επιφανών και φιλοσοφούντων, όσο των κοινών και ρητορευόντων. Ορισμένοι υπαινιγμοί αφορούν στον Αντισθένη και στον Ισοκράτη. Μεταφραστής ο Α. Χαροκόπος.
Ο διάλογος ούτος μεταξύ της Λαίδης Μακδώφ και του υιού της είναι εις το πεζόν εν τω αγγλικώ κειμένω. Ήτοι πάσα της ζωής αυτής ημέρα ήτο προπαρασκευασθείσα διά τον θάνατον: « Καθ' ην ημέραν αποθνήσκω.» προς Κορινθίους επιστολή Α', ιε' 35.
Ο συναπτόμενος διάλογος «Αλκιβιάδης δεύτερος», αφορμώμενος εκ του ότι προσεύχονται οι άνθρωποι ζητούντες πολλάκις επιβλαβή πράγματα, άγεται εις το ότι αγνοούμεν τι είναι το ωφέλιμον και τι το αγαθόν. Δρ. 2.50 Η μετάφρασις πιστή και φιλολογική υπό του κ. Ν. Καζαντζάκη. Ίππαρχος — Αντερασταί.
Λοιπόν, αφού παρεδέχθημεν ότι ο λόγος είναι αληθής και ψευδής, από αυτά δε πάλιν η μεν σκέψις απεδείχθη ότι είναι διάλογος της ψυχής μόνης προς τον εαυτόν της, η δε κρίσις είναι αποτελείωσις της σκέψεως, και ούτω πως αποδεικνύεται ότι παν ό,τι λέγομεν είναι μίγμα αισθήσεως και κρίσεως, έπεται ότι, αφού και αυτά είναι συγγενή με τον λόγον, κατ' ανάγκην μερικά από αυτά είναι κάποτε ψευδή.
Ο μεταξύ του γέροντος και εμού διάλογος εκινδύνευε να παύση ολοσχερώς, ότε η γραία υπηρέτρια, επικαίρως ελθούσα, έφερε δίσκον περιέχοντα, εκτός του γλυκού και του καφέ, ζυμαρικά και αμύγδαλα και σύκα. Η Κυρία Σοφία δεν ηνείχετο να μη πάρωμεν τίποτε μέχρι της αύριον. Το κατ' εμέ δεν επέδειξα επιμονήν ούτε ακαταδεξίαν.
Μετάφραση Αλ. Φιλαδελφέως. Μενέξενος : Μοναδικός στο είδος του διάλογος, γιατί αποτελώντας τάχα εγκώμιο για Αθηναίους που έπεσαν στον πόλεμο, γραμμένο από την Ασπασία, στην πραγματικότητα δεν είναι παρά λεπτή κ’ ειρωνική σάτυρα της φλύαρης ρητορείας και των ρητόρων της εποχής εκείνης, των οποίων μιμείται με θαυμαστή τέχνη το ύφος και την παραλογιζόμενη σοφιστεία.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν