United States or Maldives ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ο δε Χαλκιδεύς και ο Αλκιβιάδης, αφού κατεδίωξαν τον Στρομβιχίδην μέχρι της Σάμου, ώπλισαν τους ναύτας του Πελοποννησιακού στόλου, τους άφησαν εις την Χίον, τους αντικατέστησαν διά ναυτών εκ της νήσου εκείνης, παρεσκεύασαν ακόμη άλλα είκοσι πλοία, και διηυθύνθησαν προς την Μίλητον, διά να την αποστατήσουν.
Ο δε Χαλκιδεύς και ο Αλκιβιάδης, ενώ έπλεαν, εμπόδιζαν όλα τα πλοία, όσα συνήντων, φοβούμενοι μήπως τα ίδουν οι Αθηναίοι.
— Αι! φίλτατε, είπεν ο Σωκράτης, τι έχεις εις τον νουν σου; θα μ' επαινέσης επί το ειρωνικώτερον, ή τι σκοπεύεις να κάμης; — Θα ειπώ την αλήθειαν. Κύτταξε μόνον αν συναινής. — Αλλά διά την αλήθειαν όχι μόνον δεν έχω αντίρρησιν, αλλά και θέλω. — Αρχίζω αμέσως λοιπόν, είπεν ο Αλκιβιάδης. Συ δε κάμε όπως θα σου ειπώ.
Μετά δε τούτο ο Αλκιβιάδης παρεσκεύαζε τον Τισσαφέρνην και ανέπειθεν αυτόν να φιλιωθή με τους Αθηναίους· ο σατράπης ούτος, μολονότι εφοβείτο τους Πελοποννησίους, οι οποίοι παρουσιάζοντο με πλοία περισσότερα ή οι Αθηναίοι, δεν εζήτει μολοντούτο άλλο καλύτερον παρά να πεισθή, προ πάντων αφ' ότου έμαθε την σφοδράν φιλονεικίαν, πού έγινεν εις την Κνίδον μεταξύ των Πελοποννησίων περί της συνθήκης του Θηριμένους.
Ιδανικόν των αρχαίων Ελλήνων ήτο η αρμονική ένωσις του ψυχικού μετά του σωματικού κάλλους, ακμαίος νεανίας ελαύνων εις το στάδιον νικηφόρον άρμα ή καθιστών προσεκτικά εις τους λόγους του τα πλήθη· ενσάρκωσις δε του ιδανικού τούτου δύναται να θεωρηθή εν μεν τοις μυθικοίς χρόνοις ο Αχιλλεύς, εν δε τη ιστορία ο Αλκιβιάδης.
Ο Αλκιβιάδης, διά των σχέσεων, τας οποίας είχε μετά των πρωτίστων κατοίκων της νήσου ταύτης, ήθελε προ της αφίξεως του Πελοποννησιακού στόλου να ελκύση την Μίλητον εις την συμμαχίαν των Λακεδαιμονίων, και να προμηθεύση την τιμήν ταύτην εις την Χίον, εις τον εαυτόν του, εις τον Χαλκιδέα και εις τον Ένδιον, ο οποίος τον είχεν αποστείλει και εις τον οποίον είχεν υποσχεθή να διεγείρη όσας περισσοτέρας πόλεις ήθελε δυνηθή, με μόνας τας δυνάμεις της Χίου και του Χαλκιδέως.
Ο συναπτόμενος διάλογος «Αλκιβιάδης δεύτερος», αφορμώμενος εκ του ότι προσεύχονται οι άνθρωποι ζητούντες πολλάκις επιβλαβή πράγματα, άγεται εις το ότι αγνοούμεν τι είναι το ωφέλιμον και τι το αγαθόν. Δρ. 2.50 Η μετάφρασις πιστή και φιλολογική υπό του κ. Ν. Καζαντζάκη. Ίππαρχος — Αντερασταί.
Ραγκαβή... » 3.0 Τόμ. Α'. Θησεύς — Ρωμύλος — Λυκούργος — Νουμάς... » 3.0 Τόμ. Β’. Σόλων — Ποπλικόλας — Θεμιστοκλής — Κάμιλλος — Περικλής — Φάβιος Μάξιμος... » 3.0 Τόμ. Γ’. Αλκιβιάδης — Κοριολλανός — Τιμολέων — Αιμίλιος Παύλος — Πελοπίδας — Μάρκελλος » 3.0 Τόμ. Δ’ Αριστείδης — Μάρκος Κάτων — Φιλοποίμην — Φλαμινίνος — Πύρρος — Μάριος... » 3.0 Τόμ.
Τον εδίδαξεν επίσης ο Αλκιβιάδης να ελκύση διά δωρεών την υποστήριξιν των τριηράρχων και των στρατηγών των πόλεων και οι μεν άλλοι εξ αυτών εδέχθησαν, ουχί δε και οι Συρακούσιοι, διότι μόνος ο Ερμοκράτης διεμαρτυρήθη εν ονόματι όλων των συμμάχων.
Υπήρχαν δε εκεί παρόντες πρέσβεις των Αργείων, οι οποίοι υπέσχοντο εις το δημοκρατικόν κόμμα των εν τη Σάμω Αθηναίων να το βοηθήσουν· ο δε Αλκιβιάδης, επαινέσας αυτούς και ειπών να έλθουν, όταν τους προσκαλέσουν, τους εξεδίωξεν.
Λέξη Της Ημέρας