United States or Madagascar ? Vote for the TOP Country of the Week !
Νόμοι και Επινομίς Το πιο ώριμο από τα έργα του Πλάτωνος, σε δώδεκα βιβλία. Ο διάλογος, στον οποίο δεν παρουσιάζεται πια, διδάσκοντας ή ελέγχοντας, ο Σωκράτης, μα κάποιος ανώνυμος Αθηναίος, δηλαδή ο Πλάτων, διεξάγεται κατά το διάστημα μιας πορείας από την Κνωσσό ως το άντρο του Διός: μιας ημέρας.
Αι γυναίκες είνε όλαι κοιναί και ουδείς φθονεί τον άλλον, και κατά τούτο όλοι ακολουθούν την γνώμην του Πλάτωνος. Αλλά και οι νέοι παρέχουν παν ό,τι ζητείται παρ' αυτών και ουδέποτε αντιλέγουν.
Αναιρεί την διδασκαλίαν του Πλάτωνος, λέγοντος ότι, όταν αισθανώμεθά τι και προσέτι έχωμεν την δόξαν ότι τούτο ούτως έχει, τότε αυτό είναι η φαντασία. Πρέπει άρα η αίσθησις και η δόξα να συμφωνώσι και να μη αντιμάχωνται, ίνα ενωθώσι και αποτελέσωσι την φαντασίαν, αλλ' αν η μία αληθεύη και η άλλη ψεύδηται, ως εν τω παρατιθεμένω παραδείγματι του ηλίου, αδύνατον να συμπλακώσιν εις μίαν φαντασίαν.
ΔΙ0Γ. Βέβαια, αφού δεν έχουν περισσότερο μυαλό • τράβα όμως. ΠΑΡΡ. Μπα! ποίος είν' αυτός ο άλλος ο πλατύς που ομοιάζει σαν γλώσσα ή ψήττα; Τρέχει με το στόμα ανοικτόν προς το αγκίστρι• το εκατάπιε• συνελήφθη• ας τον τραβήξωμεν. ΔΙΟΓ. Ποιος είνε; ΕΛΕΓΧ. Λέγει ότι είνε μαθητής του Πλάτωνος. ΠΛΑΤ. Και συ, αναιδέστατε, τρέχεις προς τον χρυσόν; ΠΑΡΡ. Τι λέγεις, Πλάτων; Τι πρέπει να τον κάμωμεν αυτόν;
Ώστε και από της απόψεως ταύτης είναι εκ των σημαντικωτέρων δημιουργημάτων της ανθρωπίνης σκέψεως. Δρ. 6. — Η μετάφρασις πιστή, σαφής και γλαφυρά υπό του κ. I. Ν. Γρυπάρη. Νόμοι και Επινομίς. Το ωριμώτερον και πραγματικώτερον του Πλάτωνος, εις 12 βιβλία.
Τόρα όμως φανερά οι άνθρωποι την μεν λύπην αποφεύγουν ως κακόν, την δε ηδονήν την ζητούν ως αγαθόν. Φανερά λοιπόν είναι και αντίθετα. &Αναίρεσις των γνωμών του Πλάτωνος περί ηδονής&. ― Εκτός τούτου, και αν δεν υπάρχη ηδονή των ποιοτήτων, δεν έπεται ότι δεν υπάρχει ούτε των αγαθών. Διότι ούτε αι ενέργειαι της αρετής είναι ποιότητες, ούτε η ευτυχία.
Και αν τας πολιτείας τας ουρανογενείς του Πλάτωνος ποθήσης, ευγενεστάτου θρέμματος, μη τάχα ζωοκλέπτης δεν θα 'μπορή κανείς να γίνη Ταξιάρχης και Σύμβουλος του Στέμματος; Και αν τον έρωτά του δεχθής τον ιδεώδη μήπως δεν θα σηκώνουν τον κόσμον εις το πόδι προικοθηρών πεινώντων τοσαύται συμμορίαι, οπόταν ξεμυτίζουν πολύφερνοι κυρίαι;
Το παράδοξον τούτο φαινόμενον ευρίσκει την λύσιν του μόνον εις τον Κρατύλον, ο οποίος, καθώς εθίξαμεν εκεί, αποτελεί την βάσιν της σειράς αυτής των ανωτέρων φιλοσοφικών έργων του Πλάτωνος. Άλλοι όροι επιστημονικοί. Και δεν είναι μόνον η λέξις επιστήμη η οποία ενισχύει την γνησιότητα των ετυμολογιών του Κρατύλου. Ώστε οι αθετούντες εκείνον ας προχωρήσουν και εις τον Θεαίτητον.
Η μετάφρασις φιλολογική και σαφής υπό του κ. Αλ. Φιλαδελφέως. Μενέξενος. Μοναδικός εις το είδος του διάλογος του Πλάτωνος, διότι αποτελών δήθεν εγκώμιον πεσόντων Αθηναίων, συνταχθέν υπό της Ασπασίας, είναι πράγματι λεπτή και ειρωνική σάτυρα της φλυάρου ρητορείας και των ρητόρων της εποχής εκείνης, των οποίων μιμείται με θαυμαστήν τέχνην το ύφος και την παραλογιζομένην σοφιστείαν. Δρ. 1. —
Ο Κρατύλος πλην της μεγάλης γλωσσολογικής του αξίας ανήκει και υπό φιλοσοφικήν έποψιν εις την τελευταίαν συγγραφικήν περίοδον του Πλάτωνος, διότι θέτει το ζήτημα της χειραφετήσεως της σκέψεως από τας ατελείας της γλώσσης, το οποίον αναπτύσσεται τελειότερον εις τον Θεαίτητον και τον Σοφιστήν.
Λέξη Της Ημέρας