United States or Saint Pierre and Miquelon ? Vote for the TOP Country of the Week !
Δος του ένα πεντάρι, και δος του και τα βιβλία του πίσω. Τον ευχαριστούμε, πες, πολύ, αλλά δεν έχομε 'ς το σπίτι βιβλιοθήκη να τα βάλωμε. — Η ώρα περνά, προσθέτει, στρεφόμενος προς την σύζυγόν του, κ' εγώ πρέπει να πάγω να φροντίσω διά την ομολογίαν μου. — Δεν έχεις τώρα καιρόν, παρατηρεί η κυρία. Το τραπέζι είνε στρωμένον. Άφησε· πηγαίνεις το απομεσήμερον.
Η προτίμησή σου ήτανε, πάντα για τις γυναίκες του είδους της. ΦΛΕΡΗΣ — Όχι, μην το λες, γιατρέ, αυτό. Η Λέλα δεν είναι αυτό που νομίζεις. Δεν είναι πολλές γυναίκες που της μοιάζουν. ΜΙΣΤΡΑΣ — Δεν είπα το ενάντιο. Αυτό λέω κ' εγώ, πως την αγαπάς πάντα. ΦΛΕΡΗΣ — Δεν μπορώ να την αγαπώ πια. Το ξέρεις. ΜΙΣΤΡΑΣ — Πάει να πη το λοιπόν πως έχομε καινούργιες αγάπες. ΦΛΕΡΗΣ — Δεν ξέρω, γιατρέ. Δεν ξέρω.
Παρατηρήστε καλά, πως οι μύτες έγιναν για να φορούν γυαλιά· κ' έτσι έχομε γυαλιά. Τα πόδια είναι ολοφάνερα, κανωμένα για να φορούν παπούτσα, κ' έτσι έχουμε παπούτσα.
Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Κυττάξτε τη δουλειά σας, σας παρακαλώ. ΔΟΡΙΜΕΝΗ Είναι μεγάλη τύχη και δεν πρέπει να την διώξετε. Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Σας παρακαλώ και σας, κυρία μου, να μην ανακατεύεσθε στις ξένες έννοιες. ΔΟΡΑΝΤ Η αγάπη που έχομε σε σας μας κάνει να φροντίζωμε για το καλό σας. Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Πολύ ολίγο με μέλει για την αγάπη σας. ΔΟΡΑΝΤ Και όμως η κόρη σας συναινεί στη θέλησι του πατέρα της.
Έπειτα, έχομε το πανηγύρι του χωρίου. . . θα ετοιμάσω και για τότε άλλη πάλιν φορεσιά και θα την κεντήσω με τέτοια σχέδια που όμοια έως τώρα δεν εφόρεσεν άλλη. Υπάρχει κανένα λουλούδι και κανένα στολίδι που δεν είμαι άξια να το κεντήσω ή να το υφάνω 'ς τον εργαλειό; Θα μπαίνω 'ς τον εργαλειό, όποτε επιθυμήσω καινούργιο φόρεμα, και η πρώτη του χωρίου θα είμαι πάντα, εγώ!
Ένας γέρος χωρικός Μετρημένος, γνωστικός, Ότι αρχίνησε να νιώση, Πως το τέλος του είχε σώση, Και ποθόντας, μοναχή Τα παιδιά του παντοχή Στη δουλιά της γης να έχουν, Και σ' εκείνη να προσέχουν, Με φιλόστοργη βουλή Μιαν αυγή τα προσκαλεί 'Σ του θανάτου του την κλίνη· Τέτια διάτα τους αφίνει· Και τους λέει· Παιδιά μου, εγώ Όσο βλέπω, δεν αργώ Τούτη τη ζωή να χάσω, Και στην άλλη να περάσω· Όθεν, πριν σας χωριστώ, Σαν πατέρας σας, χρωστώ Να σας πω τη θέλησί μου, Κι' όλη την κατάστασί μου· Το γνωρίζετε καλά, Πως δεν έχομε πολλά.
Λέξη Της Ημέρας