Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zaktualizowano: 17 lipca 2025
Ja rozstrzygałem o jego losie, słuszną więc jest rzeczą, abym dopóki on jest jeszcze, o niego się troszczył. Nie należy przecież obowiązków swoich zbywać machinalnie. To dobre dla panów urzędników, radców i nadradców, podpisać papier i sądzić, że już cały obowiązek wykonali. Nie, papier podpisywany przeczytać, rozkaz wydany śledzić należy, wtedy jest się wzorowym działaczem.
Przecież ostatecznie mówiła w tym samym tonie dalej jak i mnie, tak i jego, tu w mieście znało dużo osób... Nie dalej, jak hrabiowie Olscy, zacności i poczciwości ludzie, z którymi mnie łączy nawet stosunek przyjaźni... Wyjechali za granicę wczoraj właśnie... Następnie również i nieodżałowanej pamięci książę Topór-Toporski Alfred tak łaskaw był za życia opiekować się nami... kończyła przybyła z godnością.
Wszak, poza dziedziną moralnych jego cierpień, stał przecież jeszcze mur rzeczywistego życia, które chleb mu dotąd dawało istniał świat obowiązków dotychczasowego jego stanowiska tutaj. Rzucać tak wszystko byłoby lekkomyślnością iście chłopięcą. Nie, ja tego nie uczynię! zadecydował. W jak najściślejszym porządku przekażę na odjezdnem wszystkie gospodarskie księgi, rachunki, kasę i.t.d.
Ja myśliłem że wielcy ludzie chodzą w złocie, Bo u Moskałów lada jenerał Mospanie, To tak świeci się w złocie, jak szczupak w szafranie; Ba, przerwał Rymsza; przecież widziałem za młodu Kościuszkę, naczelnika naszego narodu: Wielki człowiek! a chodził w krakowskiéj sukmanie, To jest czamarce; w jakiéj czamarce, Mospanie?
A przecież trzydzieści lat już w Horodyszczu przetrwał, służąc wiernie, nieposzlakowanie uczciwy, pełen arystokratycznych przesądów, właściwych wołyńskiemu chłopu, cerując dywany i szlafroki pana sędziego obijając sofy w buduarze panny sędzianki obszywając gościnne kołdry na trawie dziedzińca kolekcyonując „Tygodnik ilustrowany”, bijąc Warkę i najstarszą córkę Paraskę, tyranizując chłopaków kredensowych i leżąc bez pamięci, od czasu do czasu w krzakach berberysu, które bukietem blaszanych liści i delikatnych jagód wznosiły się na środku dziedzińca.
Roman drgnął i odwrócił się. Poznał sposób stukania żony, co dzień bowiem, o tej porze, Ola zwykła była odwiedzać go po pracy. Entrez!.. rzucił donośnie i czoło jego wypogodziło się natychmiast. Ma ją przecież, najdroższą żonę, podporę-kochankę i przyjaciela ! Wszak wzajemnie nie posiadają przed sobą żadnych tajemnic, prócz jednej jedynej!
Połóżcie tamę łzom i, umaiwszy To piękne ciało liśćmi rozmarynu, Każcie je, wedle zwyczaju, niebawem W świątecznych szatach zanieść do kościoła. Świętymi wprawdzie są boleści prawa, Przecież rozsądek z łez się naigrawa.
Odparł Wilbik, to przecież zwano taratatką; Ale tamta s fręzlumi, ta jest całkiem gładką, Krzyknął Mickiewicz; za tém wszczynały się swary O rożnych taratatki kształtach i czamary.
"Przecież me państwa, od Erdwiłła czasu, I piędzią szerzej ziemi nie zaległy! Patrz na te mury z dębowego lasu, I na ten pałac mój z czerwonej cegły; Pójdź przez komnaty pradziadów siedliska, Gdzie szklanne kuple? gdzie kruszcowe łupy? Miasto blach złotych, mokry kamień błyska, Miasto kobierców śniade mchu skorupy! Cóżem chciał wynieść z ognia i kurzawy? Państwa, czy skarby? Nie, nic kromia sławy!
Przecież Marciński na piwo nic nie dostał. Kelner pokręcił głową. A no racya jest, zobaczę! Do kieszeni trupa sięgnął, lecz pustą była prawie zupełnie. Trup się zakołysał. Żydówka z rękami złożonemi na brzuchu przyglądała się niecierpliwie. A nie „stłuknij ją”, Marciński. Wisi mocno! niech się pani nie stracha! Oswajali się powoli z tym trupem smutnym i stygnącym w zaduchu źle utrzymanej izby.
Słowo Dnia
Inni Szukają