Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 oktober 2025
Goed zoo, zeide Vitalis; dank u signor Capi; wees thans zoo vriendelijk signora Dolce te verzoeken, touwtje te springen. Capi stak nu zijn poot in den zak van zijns meesters jas en trok daar een koord uit. Hij wenkte Zerbino en deze plaatste zich snel tegenover hem. Capi wierp hem toen een eind touw toe en beiden begonnen dit met met den grootsten ernst te draaien.
Hij rook goed gewin, lekker eten, pleizier en knipoogde tegen zijn broêrtje. Plinius wenkte. Een ruim heptaforum, getorst door zes zeer sterke Nubische slaven, maakte zich baan: zes andere telkens hen afwisselende Nubiërs volgden: twee voorloopers klapten met zweepen. De draagstoel, de weinige kleedij der slaven was rijk, smaakvol, eenvoudig. Stijg in, Martialis, noodde Plinius.
Henk stond op. Mathilde zag aanstonds, dat er iets was voorgevallen; zij zag haar moeder weenen, zij zag Frédérique's machteloozen toorn, zij zag de verlegenheid van Henk. Breng.... de kinderen...! snikte mevrouw en zij stootte Nico van zich af. Mathilde wenkte ze aanstonds te zamen aan de geopende deur. Ga naar boven, naar juffrouw Frantzen, en stil zijn! fluisterde zij.
Zodra de Graaf deze troostende woorden hoorde, wenkte hij de twee Dekens en ging met hen uit de zaal. Buiten de puinen sprak hij tot Breydel: "Meester, ik beveel mijn kind aan uw zorg. Keer terug bij haar en bewaar de dochter uwer Graven tot mijn wederkomst. Meester Pieter, wij vertrekken naar het Witbos." Zijn draver gehaald hebbende reed hij uit de puinen.
De schoone Egyptische zag den zoon der woestijn verbaasd, ja met onwil aan. Zij wenkte Ben-Hur tot zich en vraagde spotachtig: Is dat de heraut van uwen koning? Dat is de Nazireër, antwoordde hij, zonder haar aan te zien. Om de waarheid te zeggen hijzelf was meer dan teleurgesteld.
Ze ging langzaam, langzaam waar hij wenkte, en dat zij hem zoo goed volgde, folterde hem weldra het meest. De blos van die ongemeene koorts verbleekte niet op zijne wangen. Het zonderling vuur dat in zijne oogen gloeide, verflauwde niet.
Tegen den deurpost geleund, met kloppend hart en bevend over al hare leden wachtte Blanchefleur tot de deur opnieuw openging en hare dienares haar wenkte om binnen te treden. Even daarna was zij met den gewonde alleen.
Goedele kreeg versch vertrouwen en minder hijgde ze, als hij de hooge poorte opendraaide. Ze stonden in een kleine kamer. Hij zette zich neer in een sofa en bekeek haar lange, zonder spreken. Als een pale bleef ze rechte en haast kleurloos waren hare lippen geworden. Hij wenkte dat ze naderen zou en naast hem rusten een stondeken. Zij en roerde niet. Alles was haar hier danig vreemd.
Met eene soort van nederbuigende minzaamheid wenkte zij met de hand, en dankte hare vrienden voor deze hulde. Daarop wendde zij zich tot den overste der eunuchen , en zeide vriendelijk, maar tegelijk uit de hoogte: »Gij hebt uw plicht gedaan. Ik ben niet onvoldaan over de kleederen en de slavinnen, die ge mij bezorgd hebt. Ik zal mijn gemaal een loffelijke getuigenis geven van uw ijver.
Thénardier hielp Jean Valjean Marius op zijn schouders laden, toen trad hij op de teenen zijner bloote voeten naar het hek, wenkte Jean Valjean hem te volgen, zag naar buiten, legde den vinger op zijn mond, en stond een oogenblik als besluiteloos stil; na gedaan onderzoek, stak hij den sleutel in het slot.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek