Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Goedele kreeg versch vertrouwen en minder hijgde ze, als hij de hooge poorte opendraaide. Ze stonden in een kleine kamer. Hij zette zich neer in een sofa en bekeek haar lange, zonder spreken. Als een pale bleef ze rechte en haast kleurloos waren hare lippen geworden. Hij wenkte dat ze naderen zou en naast hem rusten een stondeken. Zij en roerde niet. Alles was haar hier danig vreemd.
Doch moest je bezwijken en liggen heel koud in de sombere aard, vol rouw, 'k gunde God in zijn hemel geen stondeken rust, vóór ik er je volgen zou!" "Wat zong je daar?" vroeg hij, plotseling opmerkzaam. "Niets anders dan één van mijn eigen liedjes." "Maak je zelf liedjes?" "O ja! En allemaal over jou." "Heb ik van mijn leven! Je bent onbetaalbaar!
Goedele rilde een luttel stondeken en werd seffens verlegen, en mevrouw Wilder ook en was op dat oogenblik van geen vasten wil. 't Was of zij meteen allebei begrepen, allebei tastten hoeverre zij van mekaar verwijderd waren, en dat zij wellicht nooit in zoete kommunie zouden bijeen komen om liefde te voelen, hun warm vleesch te samen, hun lauwen asem te samen.
Van tijd was 't of hij wegdropte en 't geluchte binstdien leeg en open aan 't worden was; de ruiten bleven ongetaakt ... een stondeken ... maar opnieuw vingerde 't natte weer algauw, en 't werd een reesem rappe geluiden, zich haastend om de stilte in te winnen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek