United States or Cook Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
And then with kind embracements, tempting kisses, And with declining head into his bosom Bid him shed tears, as being overjoy'd To see her noble lord restor'd to health, Who, for this seven years bath esteem'd him No better than a poor and loathsome beggar: And is the boy have not a woman's gift, To rain a shower of commanded tears, An onion will do well for such a shift; Which in a napkin being close convey'd, Shall in despite enforce a watery eye.
Torteltak was in de eerste oogenblikken door deze ontmoeting een weinig uit het veld geslagen, en hij stond eenige oogenblikken in beraad, om nu als een wanhopig minnaar te gaan kwijnen, en met liedjes in het genre van: "Fare thee well! Non, je ne t'aime plus.
Zeg toch eens eerlijk, is dit wezenlijk voor de eerste maal, dat gij in de prairie zijt?" "Ja, dat is eerlijk de waarheid. Maar ik ben vroeger reeds hier en daar elders geweest, waar men niet minder op zijn tellen dient te passen dan hier. Wij hebben daarover al eens gesproken." "Well! Ik begin te begrijpen, dat wij niet veel met u te haspelen zullen hebben, en dat doet mij plezier.
Dan zullen wij zien wie van ons beiden dan nog lacht!" Er volgde een diepe stilte. "Maar, Droll!" zei Humply-Bill vriendelijk, "wie kon denken, dat gij zoo heet! De naam is inderdaad een beetje potsierlijk. Maar wij hebben u niet willen beleedigen, en gij moet mij vergeven wat ik gezegd heb dat verzoek ik u dringend ik heb er spijt van. Kom, kom maar weer bij mij zitten." "Well, dat zal ik doen.
Laat mij maar eens begaan!" In de richting van het vuur kijkende, zag men een man aankomen, die de legerplaats der tramps afliep om te zien of alles in orde was. Hij kwam langzaam naderbij, bleef voor de gevangenen staan, en vroeg: "Well, Collins! niets bijzonders voorgevallen?" "Neen!" antwoordde Droll, dien hij voor den bewaker hield. "Well! Houdt uw oogen maar goed open!
Zoo geschiedde het, en deze overeenkomst bracht mij ten laatste naar Chicago waar ik weer in een doolhof van avonturen raakte, die mij voor goed afbrachten van het voornemen om de Duitsche landverhuizers op te zoeken, en eindelijk in aanraking brachten met den heer Stonehorse, ondernemer van een Equestrian Cirque, waarmee deze voornemens was Europa te bezoeken. Well!
Mijn kastelein-koetsier werd onderweg dikwijls aangeroepen over zaken, en vriendelijk klonk dan telkens bij 't afscheid, het "Fare well". Mijn reisgezel was een beschaafd man en een aangename prater. Hij vertelde mij veel van zijn land en het landsbestuur; van de zorg voor 't onderwijs en de hooge kosten daarvan.
"Volg dan met uw kijker die richting eens! Misschien ziet gij dan wel, waarom de kerels halt gehouden hebben." "Well, sir! Ik zal kijken!" En een oogenblik later vervolgde hij: "Daar komen drie ruiters aan, zonder dat zij de tramps bemerken." "Ruiters? Hebt gij dat wel?" "Yes! Of neen; er schijnt een dame bij te zijn. Juist, juist! het is een dame.
Ik zou u gaarne mijn dankbaarheid toonen voor hetgeen gij voor mij gedaan hebt, maar ik kan niet; het is mij onmogelijk." "Well! Eens menschen wil is eens menschen leven; ik zal er dus niet langer bij u op aandringen. Maar daarom behoeven wij toch niet dadelijk van elkander af te gaan.
Niets had den roodbaard welkomer kunnen wezen, dan dit voorstel. Werd dat ten uitvoer gebracht, dan behoefde hij niet zelf zijn boeien los te snijden. Daarom antwoordde hij schielijk: "Well, beste boy! zoodoende zult gij u kunnen overtuigen, dat gij u allen in den persoon vergist."
Woord Van De Dag