Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 oktober 2025
En toen zong zij juichend, bijna uitgelaten, het versje dat zoo droef begint, zoo ernstig: "Wilt ge, in het werkelijk Leven, het levende Leven uw deel, zoo wil dan en neem dan de zorgen zoowel als de vreugde geheel!" doch dat eindigt in een vroolijken jubelzang.
Het oorspronkelijke is een lief versje van Hölty, die er wel meer lieve gemaakt heeft, waarvan het alleen jammer is, dat zij jeugdige dichters tot zeer onhollandsche vertalingen verleiden; ik althans heb er van dit zelfde versje nog een liggen, die beter onder een Neurenburger legprent "Knabenspiele" zou passen, dan onder de voorstelling van een hoop aardige Hollandsche jongens.
O, wat is 't heerlijk, zich in die Goddelijke barmhartigheid en goedertierenheid in te wikkelen en te schreien: »Och Heere, erbarm U over mijne ellende." 't Is zoo volkomen waar, wat een Duitsch versje zegt: Wer glaubt, der ist grosz und reich, Er hat Gott und Himmelreich! Wer glaubt, der ist klein und arm, Und schreit nur: »Gott erbarm!"
Ik nam ze om beurten bij de pink en bracht ze naar het hekje, waar ik tegen leunde, om haar in oud Fransch een fijn complimentje te maken, waarvan zij enkel den klank begrepen; maar die was aangenaam, want het was dit versje van Ronsard:
Neen, zoon van Arrius, deze Apollodienaars hebben een betere manier dan dat. In plaats van een samenspraak met een Pythia of Sibylle, verkoopen zij u een gewoon papyrusblad, slechts even gedroogd. Dat laten zij u in het water dompelen van een zekere bron, waarna gij er, in een versje, uwe toekomst op voorspeld vindt.
Dat andere versje vind ik aardig, maar ... dat eeuwige duelleeren! Hy deed het gewoonlyk voor een ander. Hy trok altyd party voor den zwakste. Wel laat ieder voor zichzelf duelleeren, als men het dan volstrekt doen wil! Ik voor my geloof dat een duel zelden noodig is.
"Als gedichtje heeft het niet veel waarde, maar het kwam uit mijn hart, en ik schreef het, toen ik mij eens bitter eenzaam gevoeld, en uitgehuild had op de prullemand. Ik dacht niet, dat het mij nog eens zou verklappen," zei Jo, terwijl zij het versje verscheurde, dat de professor zoo zorgvuldig bewaard had.
Viel den jongeling deze scheiding aanvankelijk bitter, aan den anderen kant smaakte hem de pas verworvene zelfstandigheid als het manneken in het versje de perzik. Hij behield ook altoos zijne beminde boeken nog naast zich. Hij kon afleiding zoeken in het verkeer met anderen.
Wij vermaakten ons allen met dit fraaie stuk en ten koste van den armen vervaardiger, uitgenomen mijn moeder, voor wie het genoeg was, dat Helding mijn vader en mij lofspraken gaf, welke zij ons in haar hart waardig keurde, en die beweerde dat het een zeer zoet versje was, ofschoon hier en daar wat al te hoogdravend voor haar verstand.
"Nu mogen we nog wel eens een versje samen zingen," zei mevrouw Karper, die altijd zorgde dat de lofzang niet te lang zweeg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek