Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juli 2025
Maar slechts zoo lang het verdriet jong is, vindt men sympathie bij degenen, die er buiten staan; daarna gaat het zooals in het versje staat: "Als een sterveling sterft, dan is 't als een schip dat verzinkt in de zee. De golven sluiten zich over den mast, de zee klotst en zwalpt als te voren."
Op den bodem van dat versje sluimert een gesmoorde zielekreet, en naar mate men zich of in den eenen of in den anderen toestand verplaatst, ziet men, bij het passen dier nimmer effen randen, nu eene jonge bruid zich op de knieën werpen bij het lijk van haar verloofde, dan een man van jaren, die, onder het storten van stille tranen, de gezellin van een half menschenleven vol lief en leed met loomen tred naar hare laatste rustplaats vergezelt.
"Nu! dat is tot daar aan toe," hernam hij: "maar het is in allegevalle niet in haar te misprijzen, dat zij niet te ijdel is om met een oud man, als ik ben, wat te keuvelen en zij vindt er smaak in, als ik haar nu en dan eens een versje voorlees."
Bij ons heeft men veel de slordige gewoonte van op de glasruiten der herbergen te schrijven, in Frankrijk ziet men dat bijna niet; doch men vindt 'er dikwijls de muren beklad; in de spijszaal alhier las ik onder anderen eenige laffe spotternijen tegen den nieuwen Keizer en Keizerin, en een Engelsch versje, dat hier toen al heel aardig te pas kwam, waarom ik het u mededeel: "Of eartly goods the best is a good wife.
"Ge zult woord houden, Wim?" vraagt zij. "Het eene versje kan ik nu al, moederlief!" en waarlijk, daar rolt een dier gedichtjes van zijn lippen, welke van Alphen een' onsterfelijken roem waarborgen die hem bij de zaligen streelen mag!
Af en toe kreeg zij een gevoel, alsof hij haar hart in zijn handen ronddroeg en tot de geringste trilling er van gewaar werd. En dan dacht zij aan het versje: "Zijn heele leven streed hij om het roode goud alleen, steeds heeft hem 't geluk bedrogen, dat bedriegen kan als geen. Eén harte sloeg hem tegen gestaag in vreugd' en in rouw.... De jaren kwamen en gingen onwrikbaar bleef het getrouw.
Een oud versje zegt: Dit 's Delft, de derde stad, vermakelijk gelegen, Die overvloeit van volck, van neering en van zegen, Een stad, daer welvaert is, en die haar leckre bieren, Met groote menigte, door Neerland kan vertieren. De oorlogstoestanden na Karel V, de tiende penning, maar bovenal het verslechteren van het water hebben de biernijverheid van Delft te gronde gericht.
Zijn eigen oordeel sliep in; de ingenomenheid van Emma's vader deelde zich aan hem mede; Cats was op dit oogenblik voor hem de grootste dichter der wereld; en toen hij in diezelfde =Maagdenpligten=, die hij vroeger òf onverstaanbaar, òf ongezouten, òf alleen ouderwetsch en potsierlijk gevonden had, het versje der gepaarde schelpen aantrof, lette hij noch op dat die schelpen wel wat al te veel op notendoppen geleken, noch dat ditzelfde gedichtje ook op twee andere plaatsen, in vrij wat minder ideale bewoordingen te lezen stond, maar verslond het met de oogen, nam het op in zijn hart, en riep in geestvervoering uit: "God, hoe schoon!"
Ik liet mij dit versje voorzeggen: en wat mij het meeste trof, was de beteekenis dezer woorden, die dag aan dag, aan het andere uiteinde van ons halfrond, door zoo vele duizende kinderen immers even als wij met eene onsterfelijke ziel begaafd? worden opgezegd. Ziehier dit koepletje: "Kleur en geur vervliegen. Wat is er in onze wereld blijvend?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek