United States or Haiti ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Neen, dat behoeft niet; maar ik veroorloof u thans te verhalen, wat er, gedurende mijn afzijn, in mijn huis is voorgevallen." »Eene mooie geschiedenis! Als ik daaraan denk, wordt het mij zoo bitter in den mond, alsof ik een kolokwintappel kauw." »Gij zeidet dezen morgen, dat men mij bestolen had." »Ja, en hoe! Zoo is nog niemand vóor ons bestolen geworden!
"Aan God alleen komt de dank toe voor mijn redding," antwoordde zij, hem de hand kussende; "maar ik weet, gij handelt hier over 's lands belangen: veroorloof mij voort te reizen: mijne tegenwoordigheid is hier onvoegzaam. Waar zal ik u afwachten?" "Ga in vrede, mijn dochter! Wacht mij aan mijn huizinge te Awert: daar zal ik u komen afhalen. Zorg ook, dat uwe reisgenooten aan niets gebrek hebben.
"Tienduizend gulden!" herhaalt de Prins: "maar dat is een rantsoen voor een Vorst; en ik zal mijne kas wel aandachtig mogen raadplegen, eer ik mij veroorloof, hier eene bestelling te doen.
De monnik antwoordde, in woede ontstoken: Goed, mijnheer de Geus, ik ga; maar, met al den eerbied, dien ik uwe schietbus verschuldigd ben, veroorloof ik mij te zeggen, dat gij zoo dik zijt als ik. Maar Lamme stiet hem voort en sprak: Hoe vermeet gij u uw onnut, vadsig kloostervet te vergelijken met mijn Vlamingvet, dat eerlijk gekweekt werd door arbeid, vermoeienis en gevecht?
Ik ben rijk genoeg om een vrouw naar mijn zin te huwen, ook zonder bruidsschat. Veroorloof mij, tot nader bewijs van mijn betuiging, dat ik mij naar uw dochter begeve en haar mijn hulde brenge." "Zeer gaarne," zeide de Baron, zich verheugd de handen wrijvende: "en zend mij Joan hier, indien hij zich nog bij haar bevindt.
"Verschoon mij, Mijnheer, indien mijn woorden u gehoond hebben," antwoordde de Deken, "het is zo moeilijk de goeden uit de kwaden te kennen, dat men zich met recht van allen mistrouwt. Veroorloof mij u een woord te vragen, opdat alle twijfel in mij verdwijne: is UEdele een Leliaard?"
Als u nu verder niets te bevelen heeft..." "Dank u, mijn vriend. Ik wensch u een goede reis..., maar veroorloof me eerst een vraag te doen. Als u die onbescheiden vindt, antwoord dan maar niet." Elias boog. "Hoe heeft u dat opstootje gisteravond kunnen bezweren?" vroeg Ibarra, hem strak aanziende. "O heel eenvoudig!" antwoordde Elias met de grootste natuurlijkheid.
Met den tijd werd mijn meester rustiger, hij wandelde veel met zijn biechtvader en mij en vermaakte zich na het diner altijd eenige uren, door met ons te spelen. Op een dag, dat ik alleen met hem was, zei ik: "Mijnheer, veroorloof mij u te zeggen, dat ge er veel opgewekter begint uit te zien. U schijnt u aan uw nieuw leven te gaan gewennen."
Het bericht kwam alleen wat vroeger en onverwachter dan ik gedacht had. De kroning is natuurlijk het voorspel van het huwelijk of van een annexatie. Maar zoover zijn we nog niet!" "Veroorloof me nog een vraag. Gelooft u, dat de Hertog de eenige verrader is in het Kabinet?" "Geen oogenblik," lachte Zabern. "Er is nog een tweede vogel dien ik knippen wil.
Veroorloof mij het 't eerst over Zola te hebben. De cyclus der Rougon-Macquart is een reuzenarbeid op valsche basis, wat het wetenschappelijke aangaat en ongeveer hetzelfde wat betreft de bezielende impulsie, die den cyclus in zijn gehéél tot kunstwerk kon opvoeren. Behoeft het eerste nadere aanduiding? Is er iets respectabels, iets van langer dan mode-duur blijven staan van dien fameuzen "stamboom", van de populaire "heriditeit", van de "voorbeschiktheid" van het individu? Kon Zola eene menschheid-omvattenden cyclus scheppen met een wetenschappelijken ondergrond, waar de geweldige evolutie Darwin Marx hem onbekend was en alleen een stuk Lombrosiaansch onderzoek zijne burgerlijke verbeelding hanteerde? Zien we niet in Zola en Ibsen hetzelfde verschijnsel, dezelfde misvatting: wetenschappelijk te willen voortbouwen op één schakel der Reeks, zonder kennis van de beginschakels, zonder welbegrepen doel? Dat heeft dan tengevolge, dat de wetenschappelijke hypothese uit zijn wetenschappelijk, maar vooral uit zijn sociologisch verband gerukt, een stokpaardje wordt tot de verdere ontwikkeling der theorie (zooals bij Lombroso bijv.) vooral door sociaal-wetenschappelijke onderzoekingen, het fraaie gebouwtje van den romanticus in puin werpt. Bij opmerkzame lezing van Le Docteur Pascal, waarin heel Zola's wetenschap gelucht wordt, kan men zonder moeite constateeren, dat de "Histoire naturelle et sociale d'une famille sous le second empire" op aarzelingen berust, dat het schip met zooveel kracht van wal gestooten, aan het willoos laveeren ging, tot het 't voorland der Moderne Sociologie aan den horizon ontdekte en al-zinkend die haven poogde te bereiken. Ik bedoel hiermede de pogingen in Pascal's schema om eenige "erfelijk-belasten", eenige "types criminels" (erfelijke moordzucht, drankzucht enz.) te verbeteren door hen naar een beter milieu te verplaatsen m. a. w. de pogingen, om door betere "omstandigheden" het individu aan de erfelijke belasting geheel of gedeeltelijk te ontrukken. Hier dus de inwerking der Moderne Sociologie, maar eene ònbegrepene, zich openbarend in anarchistisch streven, het zelfd systeem der kommunistische koloniën die te gronde moeten gaan door het verbroken of ontkend verband met de tegenwoordige maatschappij en de reeds bereikte economische ontwikkeling. Hadde werkelijk de cyclus Rougon-Macquart eene in dezen tijd wortelende wetenschapsbasis gehad, dan zou hij het hoogste vertegenwoordigd hebben, bereikbaar in de naturalistische kunst en had het lapmiddel "Les trois villes" achterwege kunnen blijven. Er is een even groote, misschien zwaarwegender reden wáárom Zola's arbeid geen artistiek geheel kon zijn, waarom gij uwe "Overtuiging" (zie Levensleer) verloren hebt, waarom alle Kunst zonder sociaal-demokratische impulsie schijnleven krijgt: er is geen vrijwillige levensarbeid denkbaar zonder de groote, kalme vreugde van een Ideaal. Ik kan mij niet voorstellen welke vreugde in het algemeen die van de schrijvers dezes tijds is, veel minder hoe men eene overtuiging-uit-een-stuk voor zijn gansche leven kan bewaren, wanneer die niet tot een onverwelkbaar geloof is gegroeid. Zola had geen Horizon. Als burgerlijk wereldverbeteraar, dobberend in zijn Lombroso-hulkje, kritiseerde hij voor de vuist weg, alles in het negatieve, zonder te weten w
Woord Van De Dag