United States or Georgia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het deed mij in mijn ziel leed, dat ik tegen u moest spreken. Omdat ik u liefheb, en omdat uw geloof in de scheppende energie der massa's ook het mijne is. Toen wij elkaar weer ontmoetten daarna zeidet ge enkel dat het ook u leed had gedaan, immers het was noodig de partij er telkens aan te herinneren, dat alle kracht van beneden komt.. Daags daarop moest ik spreken voor de arbeidsters.
Dank mij niet; zeg niet, dat ik u in mijn huis ontvang. Niemand is hier te huis, dan hij die een schuilplaats noodig heeft. Ik zeg u, die hier doortrekt, dat ge hier meer in uw huis zijt dan ik, die hier woon. Al wat hier is, komt u toe. Wat heb ik dus noodig uw naam te weten? Overigens, voor ge mij dien zeidet, hadt ge er een, dien ik kende."
Aanstonds beval zij den dragers den draagstoel neer te zetten en het kind te roepen. 'Wat zeidet ge daar? vroeg ze aan het meisje. 'Ik vertelde van mijne oudste zuster. 'Mag ik het ook weten? vroeg Tachot, zoo vriendelijk en goedig, dat de kleine, zonder de minste verlegenheid, dadelijk haar verhaal begon: 'Bataoe, de bruigom mijner zuster, is gisteren geheel onverwacht uit Thebe teruggekomen.
»Zoolang als wij hier zullen vertoeven,... zeidet gij straks," hernam Zermah. »Waar zijn wij hier eigenlijk?" »Waar gij zijt?... Wel op de plek, waarheen ik u voeren moest." Zermah keek hem doordringend aan. Zij begreep dat de Indiaan niet praten wilde. Toch waagde zij nog eene vraag: »En zullen wij er lang blijven?" »Gij zijt nog al nieuwsgierig uitgevallen, dunkt me," grinnikte de Indiaan.
De Kunstkenner. En wat gebeurt 'er dan verder? Ik. Wel! dan is het spel uit, en men geeft elkander geld. De Kunstkenner. Geld! Ik meende dat ge zo even zeidet, dat het een spel ware? Ik. Wel ja! ja, een spel; maar men speelt om geld. De Kunstkenner. Zo! heet men dan al wat tot uwent om geld gedaan wordt, speelen? Nu zo, dat is iets anders: als de Bakker dan brood bakt, speelt hij dan? Ik.
"Onbeschaamde!" zeide De Vlaere: "en gij zeidet, dat het brieven van de Remonstrantsche ballingen waren. Wat had uw oom daarmede te maken?" "Hij gaf mij die uit hun naam: ik had geen reden, zijn oprechtheid in twijfel te trekken. Heeft hij mij misleid, ik ben er onschuldig aan."
Ge wist wel, dat ge slechts behoefdet terug te keeren en te zeggen: ik ben het, en gij de meester des huizes zoudt zijn; dat ik u zou gehoorzamen en gij alles van uw ouden grootvader zoudt kunnen gedaan krijgen. Ge wist het, maar gij zeidet: neen, hij is een koningsgezinde, ik ga niet.
Op haar aanraden zeide Isolde den volgenden morgen tot haren gemaal: "Heer, den ganschen nacht hebben mij uwe woorden van gisterenavond in de ooren geklonken en ik begin te gelooven, dat het u ernst was, met hetgeen ge zeidet. Aanvankelijk meende ik, dat ge slechts schertsen wildet en daarom heb ik u ook in scherts geantwoord." Een straal van hoop verlichtte het gelaat van koning Mark.
»Ik denk het wel," antwoordde Sappho, »want ik zou niet weten, waarom grootmoeder anders zoolang in huis blijft. Maar wat zeidet gij daar van de bruiloft? Ik geloof...." »Laat ons eerst naar binnen gaan, liefste; ik vrees dat er een onweder opkomt. De lucht betrekt zwaar, en het wordt ondraaglijk drukkend." »Kom dan spoedig," riep Sappho, »zoo gij niet wilt, dat ik van nieuwsgierigheid sterf!
Ge zeidet terecht dat de dood niet steeds een onheil is te noemen en zalig acht ik dan ook hen, die vallen zullen in den naderenden strijd, want voorzeker is het den mensch vaak beter te sterven dan te leven.» Verbaasd zag Simon het legerhoofd in het gelaat.
Woord Van De Dag