Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 oktober 2025
't Zou verschrikkelijk zijn als we haar verloren. De menschen zouden niet half zoo bedroefd om mij zijn, als ik ziek was, en dat verdien ik ook niet, maar ik wou toch ook wel graag door zooveel vrienden gemist worden, en daarom zal ik al mijn best doen om te worden zooals Bets.
"Ja maar, ik wou je even alleen spreken; 't is een delicate vraag." "Daar wil ik juist dat mijn vrouw van profiteeren zal. Zulke vragen komen zelden voor." "Je toon menheer Philippe, tegenover je directeur is doorgaans onvriendelijk. Ik weet niet waaraan ik dat verdien." "Dat verdien je menheer, omdat je mijn vrouw wilt dwingen in een stuk op te treden dat gemeen is.
"Na al hetgeen ik reeds gedaan heb," zeide de geheimschrijver op den bedaardsten toon der wereld, "verdien ik zooveel gestrengheid niet. Wees gerust, moeder! ik zal geen besluit nemen dat u bedroeven zou; doch niemand misprijze het, indien ik mijn daden door voorzichtigheid besturen laat.
Hij sloot haar even vast in zijn arm en kuste haar. Zij was op dit oogenblik niet bang, zij voelde hem zoo ongelukkig ... Je bent een goed, goed kind, fluisterde hij met zijne schorre, brekende stem. Ik verdien het niet, dat je zoo goed voor me bent. Maar heusch, Eve, denk er eens over na. Denk er eens over na of je je niet ongelukkig, rampzalig zoû voelen, wanneer je altijd met me moest zijn.
Strijkman dacht een oogenblik na, voor hij verder sprak; het denkbeeld kwam bij hem op: "Gesteld eens, dat vrouw Juttner niet wil, dan weet zij...." "Nou, waar prakkezeer je over? Vertrouw je me niet?" "Jawel, maar...." "Als 't zoo mooi is wat je te zeggen hebt, hou dan je mond maar; 'k wil mijn vingers niet branden, versta je. 'k Verdien graag geld, maar...."
"Dat is heel vriendelijk, ik wil u graag alles vertellen. Mijne vrienden hebben eene plaats voor mij gevonden aan een gymnasium, waar ik onderwijs kan geven, zooals ik dat thuis deed, en genoeg verdien om voor Franz en Emil te zorgen. Hiervoor moet ik dankbaar zijn, niet waar?" "Zeker!
»Daarom verdien ik ook meer eer,« antwoordde Socrates »omdat mijn adeldom bij mijzelven begint.« Ook Columbus had zulk een fier, maar hooghartig antwoord kunnen geven. Maar zijn naam? Hoe heette hij toch?
De barricade heeft twee redders, Marius Pontmercy en u." "Meent ge, dat ik een belooning verdien?" "Zekerlijk." "Welnu, dan verzoek ik ze." "Welke?" "Dat ik dezen man doodschiet." Javert richtte het hoofd op, zag Jean Valjean, maakte een onmerkbare beweging, en zeide: "Juist zoo." Intusschen was Enjolras bezig zijn karabijn weder te laden; hij zag rondom zich. "Heeft niemand er iets tegen?"
"Hoe mevrouw," zei ik, "ge kunt u wreken en ge laat het over aan de wet, die misschien te kort zal schieten? Steek mij liever dood, ik verdien het niet, dat ge mij spaart. Wees niet zoo edelmoedig tegenover mij. Weet ge wie ik ben? Geheel Madrid houdt mij voor den zoon van baron von Steinbach en ik ben slechts een ongelukkige, dien hij, uit medelijden, heeft opgenomen.
"Je begrijpt dat ik geen familielid ben; ik ben maar een buurvrouw. Ik verdien er niets mee, hoor! 't Is louter goedheid, dat ik mij met de zaak bemoei. En lang geen prettig zaakje...... Wat heb ik een nacht achter den rug! 't Was tegen vier uur zelfs koud. Enfin, ik ben altijd dom geweest op dat punt. Een mensch kan ook te goed zijn". De kist werd naar 't midden van de kamer getrokken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek