Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
En gij zult kiezen, zonder oordeel, uit ijdelheid, naar belangzieken raad, en later zal uw vernuft uit de asch opvlammen, zullen uwe driften ontwaken, en gij zult strijden of vallen: u toeft een levenslange kamp. Weleer alleraardigste, nu beklagenswaardige Marie, hoe zou ik mij durven vleijen, dat gij gelukkig zult zijn?
Vlei uws gelijken met uw zoete lachjes, En acht het mijn genade, en onverdiend, Een gunst, dat gij heelhuids van hier ontkomt; Dank hier mij meer voor dan voor alle gunsten, Die ik maar al te rijk'lijk u bewees; Doch toeft gij lang'ren tijd op mijn gebied, Dan gij behoeft om met den meesten spoed Ons vorstlijk hof te ontvluchten, dan, ik zweer het, Dan overtreft mijn gramschap ver de liefde, Die 'k ooit mijn dochter toedroeg of uzelf.
Schouw in die klare Vreugde waar nu veilig Uw Vrouwe toeft, met hemelglans bekroond. Het paradijs bereikte uw diepst verlangen, Waar 't in een liefde ganschlijk rein en heilig Leeft sinds bij h
Ziet, wanneer alles wat het gebied van Cecrops en de bocht van den heiligen berg Cithaeron in zich bevat, den vijand in handen valt, dan beschermt de opperbestuurder Zeus toch den houten burcht van Athene, uwe toevlucht en die uwer kinderen, tegen de verwoesting. Toeft niet, totdat de ruiters en de golvende drommen voetvolk naderen, rustig op het vasteland.
»Sints dees dag aan 't oosten lichtte, toeft een vreemde op 't slot als gast En mijn pols krimpt wech van vreeze, waar zijn aanblik my verrast. Zeven knechten, even somber als hun meester, naar den schijn, Hangen zwijgend aan zijn wenken; hy mag wel de Boze zijn!"... En een huivring van verschrikking greep den vreemden zanger aan. Blaauw scheen hem het zwijmend maanlicht in de dorre lindelaan.
Ach wi, ach wacharme, Keye, terwijl mijn eerste twaalftal ach wi, ach wacharme, sedert Mordret en Didoneel feloenen bleken, moet ik wel zeggen: tiental zoo lang toeft te keeren tot Camelot en ik van berouwe smacht, dat ik Gawein gedrongen heb te gaan op queste van een tweede Scaec, dat wellicht een onzalig duvelsche Scaec blijkt en hem tot verderf zal brengen!
"Zijne Hoogheid toeft vandaag lang," begon de advocaat Moleschot, de aftredende deken van dat jaar. "Zij zal, hoop ik, toch wel deelnemen aan ons festijn." "Voorzeker," zeide Cimon van Middelgeest, een der hoofdlieden. "Ik weet zeker, dat Zijne Hoogheid zal komen." "Maar de Raadpensionaris zal heden niet paraisseeren," verzekerde Johan Houttuijn, een ander hoofdman.
„De bergstroom doet de grauwe golfjes deinen, En schuimt er mede heen, zie .. eer zij komen, Daar waren zij, daar zijn ze, en zij verdwijnen: Heeft al een ander me uit uw hart genomen?” „Zie, hoe er ’t golfje leeft in lange lijnen: Zóo leeft uw beeltnis altijd in mijn droomen, Straks zal het in het land der zee verschijnen: Zóo toeft uw beeld me aan vaderlandsche zoomen”.
Zoo gaat het alles en deint en toeft nog even en verdwijnt.... Maar ook waarvan men zei, dat het niet weer zou keeren, dat keert soms nog vaak terug en altijd met een diepere bedoeling, en immer rijper en immer sterker.... Want de plechtige dans als een ommegang, die de stil-glimlachende en bevallige en zekere, ja vóóral zékere Jaren met ons menschen volvoeren, is een zéér ingewikkelde figuur, zóó ingewikkeld.... Och ik vrees: indien wij ons zelf konden waarnemen, zooals we staan en ons moeizaam bewegen tegenover onze partners, door hen worden meegevoerd en dan weer achtergelaten zoodat degeen die voor ons stond, d
Ziet vlag en wimpel zwieren, Zij waaien reeds, al fladd'rend, noordwaarts op; Ziet d' achtbre Maas in d' ochtendglansen tieren, Zij toeft de vloot op 't statig wassend sop. Zij wenscht als bruid den bruidegom te ontmoeten, Dien ze in 't verschiet, in feestgewaad gehuld, Haar naad'ren ziet en reeds van ver begroeten Met wuivend doek en hijgend ongeduld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek