United States or Portugal ? Vote for the TOP Country of the Week !
Sine moeder: Nu seght mi, wel scone man, Wetti iet, waer ghi vonden waert? De jonghelinc: O lieve vrouwe, in enen bogaert Te Damast in ware dinc, Daer so vant mi di coninc, Di mi op ghehouden heeft. Ay god, die alle doeghden gheeft, Die moet sijn ghebenedijt! Van herten benic nu verblijdt Dat ic gheleeft hebbe den dach, Dat ic mijn kint anescouwen mach.
Dat hij bij de samenstelling van zijn werk onder den invloed was zijner lectuur, blijkt o.a. in den aanvang van het Tweede Boek, waar hij zegt dat de daden der Maccabeën, van "Roelant ende sine gesellen", van WALEWEIN, PERCHEVAEL en ALEXANDER niet zoo grootsch en indrukwekkend zijn geweest als de daden in den slag bij Woeronc bedreven.
Nemmermeer en hebbic vrede, Voor dat ic anescouwe dat edel wijf. Ay, ic minne haer reine lijf So sere, mi dunct dat ic verdwine, Hets een leven bi haer te sine, Want si es te male noyael, Si es een vrouwe princepael Ende keyserinne van minen vijf sinnen; Ende mochte gheen man een wijf meer minnen Dan icse minne, noch dier ghelike.
Nu tegelijk, komaan ... samen ... zingt 'n liedje samen: Fanne, fanne, fan, fan.... Sine, sine, si, si.... Fanne, sine, fanne, sine, Fanne sine.... Fan ... cy.... Fancy ... wat meen je daarmee? Heetje Fancy? En ... wat is dat ... heb je vleugels? Ja, "d'Morgenstond" en "den Arend" waren ineengesmolten, hadden vleugels, en heetten Fancy. Fancy nam Wouter op en voerde hem mee.
Of hy het in vrede, dan wel met gewapender hand weder in bezit nam, is onbekend. Stoke meldt alleen in twee regels den uitslag, niet de handeling van het feit, en zingt, als nam hy de slotwoorden van een volkslied over, En Ghisebrecht is op IJselsteine, Dat sine hadde geweest te voren.
Ende daer toe node hi die meeste princen der werelt, dat waren sine Apostelen...." . Dat is dezelfde geest waaruit vijf eeuwen vroeger het Oud-saksisch heldendicht Hêliand was voortgekomen. Wat ons dan ten slotte in RUYSBROECK het sterkst treft, dat is het ruime van zijne persoonlijkheid en zijn werk.
Op welcken text Pinormitanus aenteyckent: Debet confirmator inquirere de electionis forma & meritis electi: & hodie facta confirmatione sine causa cognitione, est ipso sure nulla. Nu soo sich heeft de confirmatie tot de electie, soo heeft sich ook de electie tot de nominatie.
Men zal zich moeten wachten, uitdrukkingen als: antwoordde ende seide, bevelen en overleveren, weest des seker ende hout dat vaste, Gods ghebot ende sine woorde tautologieën te noemen: toen had elk der deelen van zulke uitdrukkingen zijne eigen beteekenis en kracht; het verschil tusschen onze voorouders en ons is slechts, dat zij er behoefte aan hadden een grooter deel der voorstelling in taal te verzinnelijken dan wij.
De priester, die zag, dat zij niet bereid was te doen, wat hij wilde zonder een salvum me fac , terwijl hij het wenschte sine custodia, zeide: gij gelooft dus niet, dat ik ze u zal brengen. Vertrouw mij en ik laat u als pand dezen koorrok van blauw laken. Belcolore hief het gelaat hoog op en zei: Zoo. Die koorrok? En wat is die waard? De pastoor hernam: Wat hij waard is?
Alleen werd uitdrukkelijk bepaald, dat die som den gids iederen Zaterdag avond zou uitbetaald worden; dit was de voorwaarde sine qua non van zijne verbintenis. Het vertrek werd bepaald op den 16den Juni. Mijn oom wilde den jager zijn godspenning geven, maar deze weigerde kortaf. "Efter," zeide hij. "Later," voegde de professor mij tot opheldering toe.
Woord Van De Dag