Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
Of dat ik mijn handbijl opnam en het monster narende?" "De handbijl?" riep ik uit, buiten mij zelf van verbazing. "De handbijl en een groote mammouth, tien meter lang, zeven meter ." Nimrod grinnikte zacht. "Wat zeg je ervan hé," schreeuwde hij. "Is het niet Munichhausen?
"Wat zou je er van zeggen als we wat vuur aanlegden?" vroeg Marcel. "Dat zou geen halsmisdaad zijn, de thermometer noodigt ons daar reeds lang toe uit," antwoordde Rodolphe. "Laten we wat vuur maken. Wat zal de kachel een kleur van verbazing krijgen!" En hij liep naar de trap en schreeuwde Colline na, dat hij hout moest laten boven brengen.
Ik geef u den goeden raad, een voorbeeld te nemen aan den Indsman." De dus lastig gevallene haalde de schouders eens op, en vroeg aan den kapitein: "Hebt gij gehoord wat die snaak daar tegen mij zegt?" "Yes, sir! woord voor woord," gaf de gevraagde met een hoofdknikje ten bescheid. "Nu, dan zijt gij getuige, dat ik hem niet hier geroepen heb." "Wat?" schreeuwde de kornel verwoed.
»Nou naar de Doelenstraat!" schreeuwde de aanvoerder. »Ja, naar de Doelenstraat!" tierde de bende. »Dan zullen wij dien schelm van een De Celles uit zijn huis halen!" »En hem ophangen in de post van zijn deur!" voegde de hoofdman er aan toe. »Ik ga mee!" riep een smidsgezel, die 't hoorde, terwijl hij haastig een hamer en een grooten spijker greep.
„Voer hem krenten, totdat er de dood op volgt!” schreeuwde een ander. „Doe ’m hertrouwen, dat’s nog erger!” meende een derde.
Toen sloeg de oude met de vuist op tafel en schreeuwde: „Stil zijn, gespuis!” En de meerkatten klauterden jenkend naar boven langs het hooge, ouderwetsche ledikant en de zeevarkentjes kropen onder de kachel, terwijl de raaf bovenop den ronden spiegel fladderde; slechts de zwarte kater, als ging hem het snauwen niet aan, bleef rustig op den grooten kussenstoel zitten, waarop hij dadelijk na zijn binnenkomst gesprongen was.
Zijn lippen bewogen zich bevend, en men zou gezegd hebben dat zijn stervensuur gekomen was. In die gesteltenis bleef hij slechts weinig ogenblikken, weldra ging er een ratelende ademing door zijn keel; wanhopig sprong hij vooruit naar zijn scharen, hief terzelfder tijd de twee armen omhoog, en schreeuwde pijnlijk. "O ramp! Ramp! Mijn oude moeder ... mijn arme zuster!"
Alvorens Tom Turner zich met zijne varensgezellen onledig zoude houden met de visscherij-benoodigdheden in gereedheid te brengen, gaf hij order, ten einde zich van Frycollin te ontdoen, dat deze in zijne roef zoude opgesloten worden. Maar daar ging de neger als een uitgelatene te werk; hij schopte en klopte tegen en op de omwandingen, en schreeuwde en gilde daarbij nog erger dan te voren.
De jongen hield zijn eene hand voor de oogen, en probeerde met de andere zich vrij te maken. Tegelijkertijd schreeuwde hij om hulp, zoo hard hij kon. Hij voelde, dat hij in ernstig levensgevaar verkeerde, en zei in zichzelf, dat het nu zeker met hem was gedaan.
Och! wat floot en wat schreeuwde men; maar ik floot nog luider! De walruslijken, kisten en touwwerk moesten zij op het ijs uitpakken; ik schudde er sneeuwvlokken over heen en liet ze in de beklemd geraakte vaartuigen, met hun vangst naar het zuiden drijven, om daar zout water te proeven. Zij komen nimmer meer naar het Bereneiland toe!» «Dan heb je heel wat kwaad gedaan!» zei de moeder der winden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek