jenkend

Bijgewerkt: 9 juni 2025

Toen sloeg de oude met de vuist op tafel en schreeuwde: „Stil zijn, gespuis!” En de meerkatten klauterden jenkend naar boven langs het hooge, ouderwetsche ledikant en de zeevarkentjes kropen onder de kachel, terwijl de raaf bovenop den ronden spiegel fladderde; slechts de zwarte kater, als ging hem het snauwen niet aan, bleef rustig op den grooten kussenstoel zitten, waarop hij dadelijk na zijn binnenkomst gesprongen was.

E. T. A. (Ernst Theodor Amadeus) Hoffmann - De Gouden Vaas