Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Toen hij echter zag dat mijnheer De Celles wilde dóórloopen en de zaak blijkbaar voor afgedaan hield, begon hij te smeeken in een vloed van hartstochtelijke woorden, dat de prefect zijn verzoek toch mocht toestaan, ja, in zijn wanhoop greep hij zelfs een slip van diens rok vast.
Toen werd al weer een nieuwe loteling opgeroepen. Willem stond daar nog, roerloos, geheel verbijsterd. »Neen, mijn jongen, je behoeft vandáág nog niet op schildwacht te staan!" spotte mijnheer De Celles, en de andere heeren lachten dat zij schudden om die wreede grappigheid van den hardvochtigen prefect. Nu kwam Willem plotseling tot een klaar besef van zijn ongelukkigen toestand.
Op deze manier beijverde zich De Celles om alle, voor een gunstig verloop der aanstaande feestelijkheden gevaarlijk geachte elementen, intijds te isoleeren en onschadelijk te maken.
»Dom genoeg," zei Reinier. »Als meneer De Celles het morgen naar Utrecht seint, wat hier aan de hand is, dan kan generaal Molitor met zijn volk weer gauw genoeg in Amsterdam terug wezen. En dan..." »Waarachtig! hij heeft gelijk!" riep »Kees draai me een loer." En toen tot het volk: »Komt jongens! We moeten naar de Weesperpoort, om de telegraaf te vernielen!
De heer van Jollet riep de hulp in van zijne broeders Richard van Falais en Regnier van Beaufort en van de heeren van Celles en van Spontin; de vijf verbonden edellieden brachten hunne mannen van wapenen op de been en liepen, roovende en plunderende, het land af.
Doch hoe zeer mijnheer Vermaat zichzelf dit alles ook als waarheid poogde op te dringen, wijl hij zoo gaarne aan den welstand van het Groote Leger gelóófde, slechts enkele dagen later had ook hij geen hoop meer. 's Morgens door de Doelenstraat gaande, had hij, niet ver van het huis waarin mijnheer De Celles woonde, wel meer dan honderd menschen op een hoop zien staan.
Hij wees De Celles, die hem op het balkon gevolgd was, op de juichende menigte en zei: »Zie eens, mijnheer de prefect, hoezeer u zich vergist heeft!" De Celles was echter voorbereid op die aanmerking en met een buiging antwoordde hij hoffelijk: »Sire, dat is de cijns, die ieder volk brengt aan den grootsten man zijner eeuw."
Verscheidene heeren, meerendeels notabelen, om zoo noodig van advies te dienen, zaten op stoelen in een halven kring; mijnheer De Celles, de gehaten prefect, op een leuningstoel in het midden; en zijn secretaris zat aan een tafel. Eenige militaire chirurgijns en een overste stonden in een hoek van het vertrek met elkaar te praten. »Uitkleeden!
Als zoovele ambtenaren volvoerde mijnheer De Celles des Keizers bevelen met gestrengheid, zonder verschooning of verzachting; maar waar anderen dit deden uit angst voor Napoleon, uit zucht om zich aangenaam te maken, of uit nauwgezette plichtsbetrachting, daar deed hij het steeds uit ingeboren neiging.
En welberaden begaf Jakob Stargardt zich, na van zijn baas een halven dag vrij gekregen te hebben, naar het huis van den Graaf De Celles, dat in de Doelenstraat stond. De huisknecht wees hem bij de deur barsch terug, zeggend dat zijn meester zoo aanstonds uitging en voor niemand te spreken was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek