Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Plots kreeg de dolzinnige troep, op zijn weg naar De Celles' huis, een paar wapenborden met den Franschen adelaar in 't oog! Die moesten er eerst afgerukt en tot een vreugdevuurtje verstookt worden! »Kom mee," zei Jakob, »door dit oponthoud kunnen wij den moord misschien nog voorkomen!" Zij snelden nu de uitgelaten bende vooruit, naar De Celles' woning.
Daarop mengden zich de burgers van Hoei en van Luik in den twist; zij kozen partij voor die van Ciney en sloegen het beleg voor Falais, Beaufort, Celles en Spontin. Het bondgenootschap der vijf heeren staat op het punt te bezwijken, toen onverwacht hulp voor hen opdaagt. Gwy van Dampierre, graaf van Namen en Vlaanderen, en de hertog van Brabant nemen het voor hen op.
Jakob vertelde nu op zijn beurt, hoe het bij De Celles was afgeloopen. Inmiddels waren zij, aan de overzijde van het Rokin, tot bij de Olieslagerssteeg gekomen, toen zij ook dáár een bende opstandelingen aan den gang zagen. Het bureau en de woning van den gehaten politie-commissaris Veyl bleken het te moeten ontgelden.
Deze aanschrijving werd door meer dan twintig andere gevolgd, want op alle toebereidselen moest de goedkeuring van den prefect worden gegeven; hij moest een lijst hebben van de personen, die aan Zijne Majesteit zouden worden voorgesteld; zelfs mocht niet aan de versiering der loge in den schouwburg worden begonnen, voor mijnheer De Celles de inrichting had goedgekeurd.
Te Celles troont, in eene woest romantische omgeving, de oude burcht der Beauforts, thans aan de familie van Liedekerke behoorende; eenzaam en verlaten staat het daar, het oud-adellijk kasteel (bladz. 252), omhangen met zijn prachtigen toovermantel van eeuwenoude klimop; eenzaam en verlaten, want het leven is uit zijne aderen weggevloeid en overgegaan in het pseudo-gothische kasteel tegenover hem. Dan beurt Custine, de geliefkoosde verblijfplaats van Leopold
Daar was ieder op het appèl en het Vive l' Empereur daverde schier onafgebroken door de lucht. Mijnheer De Celles kon te vreden zijn: Amsterdam had den Keizer met gejuich ontvangen, schoon de prefect hierdoor met zijn eigen rapporten in tegenspraak gekomen was, die herhaaldelijk van de ontevreden stemming onder het volk gerept hadden.
Maar al spoedig hoorde zij, dat mijnheer Le Brun wel een goedaardig, oud man was, maar eigenlijk niets te vertellen had, veel minder dan De Celles, schoon die in rang beneden hem stond. En jammer genoeg, was het wáár, wat men haar zeide.
Jane besloot, zich dan tot den beruchten De Celles te wenden. Na ongelooflijk veel moeite gelukte het haar, tot den prefect door te dringen.
»Nou naar de Doelenstraat!" schreeuwde de aanvoerder. »Ja, naar de Doelenstraat!" tierde de bende. »Dan zullen wij dien schelm van een De Celles uit zijn huis halen!" »En hem ophangen in de post van zijn deur!" voegde de hoofdman er aan toe. »Ik ga mee!" riep een smidsgezel, die 't hoorde, terwijl hij haastig een hamer en een grooten spijker greep.
»Ja, ronduit gezegd is me dat vreeselijk tegengevallen..." »Dacht je dan, dat het ons zèlf niet ergerde?" vroeg Reinier bitter. »Maar wij móeten wel! De Celles heeft den maire last gegeven om te zorgen, dat al de huizen, waar de Keizer bij zijn intocht langs moet komen, versierd zullen zijn. En de politie zorgt natuurlijk, dat die last behoorlijk wordt uitgevoerd. Begrijp je wel?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek