Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 30 juni 2025
»Doe je haast open?« schreeuwde de stem, die bij de beenen behoorde, die tegen de deur hadden geschopt. »Dadelijk, meneer,« antwoordde Oliver, terwijl hij de ketting losmaakte en den sleutel omdraaide. »Jij bent zeker de nieuwe jongen?« vroeg de stem door het sleutelgat. »Ja, meneer,« antwoordde Oliver. »Hoe oud ben je?« vroeg de stem verder. »Tien, meneer,« antwoordde Oliver.
Dadelijk verbreidden zich benden door de stad, die luidruchtig de vele »urubus", een soort van grooten aasvogel, wien alleen de reinigingsdienst van de straten overgelaten is, deden opvliegen. Men tierde en schreeuwde: »Op tegen de Noordelijken! Dood aan de Noordelijken!"
"Voor IJselstein en Bertha!" en met eene woeste vaart vielen zij op de verschrikte vijanden aan. "Verraad, verraad! Slaat dood! Te wapen!" schreeuwde Vianen in de grootste woede. Maar zijne brullende kreten waren niet in staat de verwarring te herstellen, die onder zijne verschrikte krijgsknechten ontstond. De een vlood hier-, de ander daarheen.
Hoe voorzichtig de goede moeder ze ook uit de war probeerde te halen, Deugniet schreeuwde huizenhoog en wilde zich niet geduldig laten helpen. "O, o, u doet me pijn!" riep hij uit; "ik wil niet meer gekamd worden!" Dadelijk bogen de tanden van den kam zich naar achteren en weigerden verder door de blonde krullen te gaan. Deugniets moeder schrikte geducht.
"Daar begrijp ik niets van, vrouw!" zei hij, en nauwelijks had hij uitgesproken, of opnieuw vernam hij: "Rikketik, rikketik, rikketik!" "Wel heb ik van mijn leven!" riep hij, terwijl hij zich naar buiten spoedde. "Nu moet ik weten, wat dat beteekent, al zou de nikker er meê spelen!" "Wie is hier toch? Wat moet je?" schreeuwde hij zoo hard hij kon. "Houdt iemand me soms voor den gek, of hoe is het?
Jij doet het zoo mooi, antwoordde hij bitter. Ze richtte zich op, en met een smart over haar gelaat kwam zij naar hem toe. Zij legde haar hand op zijn arm en zag hem in de oogen. Hij duwde haar weg. Raak me niet aan! schreeuwde hij. Een doffe snik, en zij wierp zich aan zijne voeten. Zoo bleef zij liggen als een bloem, die vertrapt was.
«Moordenaar, dronkaard van brandewijn, slachter!" schreeuwde de jonge man. «Weg met dat paard, 't beest is op, er meê naar buiten, 't is schande!" riep de boer, purper van kwaadaardigheid, toen het paard onder voorbij ging, voortgeslagen door de chulos.
Soor kwam er bij, schreeuwde ook: "....Kien? Kien? Alweer kien? Wad-'n bemazzel!".... "....Kèn nie!", schreeuwde Heintje, wantrouwig, bijna kijvend: "Kèn nie we zijne p
"Zoo'n fiets brengt je juist, waar je niet wezen wilt. Maar ik zal hem wel mis zien te rijden." Hij naderde den lantaarnpaal meer en meer, hoewel hij alle moeite deed om de fiets eene andere richting te geven. Dat wilde hem echter niet gelukken. "Pas op, die lantaarn daar!" schreeuwde hij in angst Karel toe.
En hij zag het niet alleen, maar hij hoorde het ook, want Bruin sloeg er met een dikken stok zoo geducht op los, en hij schreeuwde zoo luid, om zijn grauwtje vooruit te krijgen, dat men het wel vijf minuten ver hooren kon. En toch hielp al dat slaan en schreeuwen al bitter weinig; de ezel liep uiterst langzaam en bleef zelfs nu en dan geheel stilstaan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek