Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
Naderhand klonk boven, op het tweede verdiep, 't geronk van een naaimachine, en bij poozen, een blijde meisjesstem vrij trillend in een leutig lied. Goedele lei haren arm op Romaan zijnen schouder, en Madeleen wendde met een diepen zucht haar aangezicht van hem af. En mijnheer Ameye zei: We mogen hier alzoo niet blijven, en de kamer vullen....
Ze schoot seffens uit in een schaterlach, een wreed geklater, dat tegen de naakte muren plofte met vreeslijk lawaai. Ze liet hem los en kruiste hare armen over hare borst, en ze zwaaide hem dan in 't aangezicht dat het een slonse was zonder zedige manieren. Een ploerte! Romaan rechtte zijn hoofd. Het deed hem zoo'n zeer wat moeder zei, maar nu had ze hem op het herte geslagen.
Ze probeerde te denken aan moeder.... Moeders gezichte doezelde weg en ze kon geen beeld opvangen, dat stiptelijk moeder was. Haar zinnen roerden in ziekelijke teerheid, rustend bij 't doode Wiezeken, rustend bij Romaan en Madeleen, want dáar was tegenwoordig een rust, waar ze lange stonden in verwijlen wou. Ze luisterde alles af....
Ze had zelve nog niet aan Romaan gedacht en ze was nu heel verschrikt, omdat de gansche gebeurtenis de droefheid in gindsch gefolterd huisgezin, de mee-uitgesnikte droefheid zoo verre achterwaarts gelegen was. De dag van gisteren was met leven gevuld en 't schoot haar pijnelijk door de hersens dat Wiezeken dood was, dat Wiezeken begraven was, dat men nog om Wiezeken weende.
Ben ik nu redeloos? Mag mevrouw Wilder redeloos zijn? En zou ze sterven, omdat een meisje eerlijk blijven wil? Zou ze? Maar ik, ikke, juffrouw, ik ga nu ook weg, door hare schuld dat voele 'k en ik zie Romaan en Madeleen allebei zoo geerne.... Ze moest gaan neerzitten op een stoel, en Goedele klopte zoetekens op hare schouders, een braaf woord zeggend, dat haar opbeuren zou.
Ze ging seffens naar haar toe en vatte hare handen. Wat? 't Beddeken, 't kleene.... Lieve, uwe vingeren zijn klamp en ge loopt kousevoets in den koude. Maak u niet ziek en bezorg u om niets. Laat alles begaan. Ja, maar als ik er zoo meteen ievers tegenstruikel.... Denk niet daaraan. Of 't kussen ievers zie, met een konksken te midden in, nog.... Geef me een zoen en zij rustig. Slaapt Romaan?
Hij drukte forsig de hand van Romaan en groette tante Olympe minzaam, haar met een dwaas woord tot bedaring brengend, en lachte nog als hij Madeleen goeiendag wenschte. 'k Zal eens 't portret maken van Mariëtte.... Hij boog vóor Goedele en drong nadien met zijne klare blikken heel diepe in hare oogen. Voor u, juffrouw. Ja, doe dat, sprak Goedele.
Ze was innerlijk tevreden dat Goedele getroffen was, alsof ze eerst gedacht had dat het nieuws weinig of geen belangstelling zou opwekken bij hare dochter. Een oogenblik kwam haar herte vol. Het dutseken, fluisterde ze. Ja, zei Goedele. Ik hebbe ook veel triestigheid beleden met Romaan, als hij daar machteloos te hoesten lag in zijn wiegsken.
En ik heb ulie noodig, alle twee. Het is nu de tijd dat de sterke samenwerking eene werkelijkheid moet worden. Het hoofd van dat alles, dat ben ik. Ik begrijp u niet. Gehoorzaam zonder begrijpen. Ik ben het hoofd zeg ik u. Justa blijft. Romaan.... Maar hoe wordt Romaan hierin gemengd? Eens staat hij daar, nevens u. En Madeleen?
Ge moogt u niet zoo opjagen, lieve. Kijk eens opwaarts. Wat is er gebeurd? Madeleen slikte moeielijk en wees naar achteren met haren vinger, dof stamelend: 't Kind ... 't kind.... Ze hoorden dan Romaan, die hoog te roepen begon, met onherkennelijke stem, en daartusschen 't kleine geween van tante Olympe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek