Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juli 2025
Goedele voelde dat zij hem naderen kon met het gansche droeve huis van ginder.... Daar zijn t'onzent leege plaatsen om de tafel, Romaan. Moeder wordt zwak. Moeder vraagt naar u. Ze heeft geweend dezen morgen. Hij wipte meteen rechte en stond midden de keuken heel verwilderd naar Goedele te zien. Hij stiet haar ruw aan tegen het aangezicht, met zijne blikken.
Met vreemde stem sprak Romaan: Laat ons nu rustig zijn.... Zijne lippen waren droog en kleurloos, en 't wit van zijne oogen was in de hoekjes langs kleine aderen rood geworden. Hij trok stille Goedele zijlings weg en fluisterde: Het slaapt. Op dat oogenblik hadden Goedele en Ameye dezelfde trilling en ze staarden naar mekaar.
De zonne had in den morgen een lagen mist verscheurd en wapperde tegenwoordig in een blauwen hemel, lijk bij uitkomend lentegetij. Goedele zou naar Romaan gaan. Het hekken viel luidelijk dichte achter haar, en nu tort ze over de straat en hare hielen klonken pleizierig op de koude steenen. Ze voelde zich vrij en keek alles genegen toe, alles liefelijk ontvangend wat zich voordeed.
Romaan had geëischt dat niemand op de begrafenis zou uitgenoodigd worden. De strate was leeg.
Ze voelde de taking van de zachte deugdelijkheid, die hier huisde, waar niets koud of vreemd haar toescheen. Ze liet zich gedwee van haar hoed ontdoen en seffens zaten ze gedrijen rond de tafel, gemoedelijk elk zijn nieuws vertellend. Romaan was, lijk vroeger, opgeruimd en leutig.
Ursule vroeg: Zal hij trouwen? Trouwen? Goedele zag subiet het povere kamerken van Romaan, waar ze gedrieën een nieuw geluk bewerkten in liefelijke eendracht. Ze knikte, niet goed meer wetend wat eigenlijk hare boodschap geweest was. Ja. Ursule in een uiterste poging rechtte zich en zat overend. Haar wezen werd grauw van ingetogen woede.
Maar, bij de deure, bedacht zij zich en tort niet verder. Wie is die mijnheer Johannes? Tante Olympe werd seffens praterig en lei uit hoe deze vriend van Romaan, een rijke kunstschilder, op een avond in huis gekomen was en hoe hij sindsdien wekelijks kwam en hen allen zeer genegen was. Een brave ziele, juffrouw Goedele. Hij heeft de beeltenisse van 't kindeken gemaakt, op min dan drij dagen.
Ze zag 't, en ze had nu een leelijk geneuchte, omdat ze 't gansche gestel omverre kon werpen, omdat ze moeder's oppersten hoogmoed kapot kon slaan. In deze mate was hare ontzenuwing gevorderd dat ze behagen vinden zou, op dit oogenblik, in moeder's leed. Ze zei: Laat Romaan met Madeleen.... Ik weet wat ik laten mag.
Hij klopte op de knie van Romaan: Jongen! gij zijt de ziekste! Ge hebt niet de minste koeragie. Ge zit daar met een bleek en afgemat gelaat, en uwe oogen rollen vervaarlijk omme. Wat helpt dat allemaal? Kijk eens naar mij! Ik heb den geheelen nacht hiernaast, in de iodoform, een pestlucht, gezeten. Ik heb een beetje geslapen als ik thuis kwam, ik heb vrij veel geëten, en ik ben hier terug, gezond.
Hij sprak van 't weer 't geluchte was vochtiger en lager de hemel, en 't zou wel sneeuwen eer 't avond werd.... Sneeuwen? vroeg Romaan, verschrikt. Ze voelden 't plots allemaal tegare waaraan hij dacht en zagen hoe de sneeuw, binst de deemstering, zou neerwaarts vlagen en ommevlokkelen, langs het eendelijke graf.... Want het huis was vol van Wiezeken, en niemand sprak van Wiezeken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek