Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
De rhum wipte opwaarts in haren neus, en het docht haar dat hier subiet 't geluchte bevangen werd. Ze stond recht en wilde heengaan. Maar eene loome zwakte verlamde hare beenen en ze wankte, tewege voorover neer te storten. Ze geraakte buiten en de volle lucht verkwikte haar niet. 't Was alsof de lauwe geur der pasteien standvastig ommewolkte en misselijke walmen opjoeg uit hare maag.
Maar de klokke beginne subiet te speulen, als de burgemeester het weet.« »Wat is het hier uiïg, hé Jan?« riep Louis. »Zullen we nog een poosje blijven luisteren?« »Neen, ga mee naar de kanonnen.« »Jongens ja, dat zal leuk wezen. Vooruit!«
Hij was plots ganschelijk warm, en de hitte kriebelde in zijn haar en onder zijne oksels. Hij stond subiet rechte en een blos spatte uit op zijne kaken. Elkendeen zweeg. Zijn tonge lag dikke in zijn mond en hij kon haast niet uitspreken een wenk, die in zijn hoofd bewoog: Komt ge? We gaan.... Hij glimlachte oolijk naderhand en mummelde: Tante Olympe zal 't bedde niet opgemaakt hebben....
Goedele zei: Ja, moeder. Ze blikte naar Seppie, 't japansche hondje, dat rondtrippelde, om mevrouw Wilder's rokken, en nu subiet pal bleef en zijn plat snuitje ophief naar heur en te kwispelen probeerde met zijnen langharigen steert. Seppie snoof al eens en loerde zijwaarts, tuk op een zoetig woord van Goedele of een vriendelijk gebaar.
De winkels met hunne breede vensters en veelvervige uitstallingen sleerden zijlings voorbij. Ze herkende ievers een confectiehuis en wierp hare blikken subiet anderzijds. Een oud ventje hinkte krukkebeenend op haar af en reikte eene bevende hand uit. Ze bleef staan en vingerde in haar geldtasje en gaf een stuiver aan den man.
Goedele merkte hoe subiet op dees woord de groote woede van moeder wegschokte in een flauw ophalen van schouders. Ze zag plots wat moeder zich inbeeldde, wat, na Wiezeken's dood, stilaan een zekerheid was geworden in haar geest, en waarover ze zoo lange aan 't mijmeren zat, alleene, in haren zetel.
Een kolonel, of zoo iets, moest heel subiet overleden zijn; en een dokter die hem vermoedelijk bestolen had, zou de vlucht hebben genomen, hij wist er het rechte niet van, maar 't heeft hem ook niet kunnen schelen; morgen stond het toch in alle couranten. Voor 't oogenblik had hij maar één gedachte, namelijk de vrees van te laat in Utrecht te zullen komen.
Ze voelde dat hij zijn stap vertraagde, en dat zijn arm lager zeeg en achterwaarts zich rondde. Ze voelde zijne hand sleeren langs haren rug en haar omvatten in haar leen. Toen merkte ze hoe dikke de sneeuw al zwijgend omlage streek, en zag ze den witten schijn van zijn gelaat uit den nacht opklaren en bukken over haar voorhoofd. Ze schrok subiet. Ze neep hare oogen toe en kon niet verder terten.
De witte lakens werden een duizelige beweging in hare oogen en moeders hoofd, dat haast vierkantig op de klare kussens rustte, beschaduwd door diepe oogholten, schemerde aleens stille weg, om subiet weer ruw en hard op te bulten. De aandoening ging uitjagen in Goedele's borst en hare wimpers werden heet. Ze stamelde: Moeder.... De klank van haar eigen stemme kwam hare emotie overdrijven.
't Was de gewone stonde. Zou Johannes wachten op haar. Ze had den sleutel niet bij! Zoo lange dagen had ze in folterende angstigheid en koppig dwaas gedoe haar liefde verwaarloosd, en ze vreesde dat Johannes, moe van wachten, 't opgegeven had. Ze klopte. Subiet schoof 't deurken open en hij stond daar, met gulzige blijdschap haar ontvangend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek