Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
Ze verlangde zelfs dat ze eronder lijden mocht. Ze wilde geerne gekastijd worden, en ze zou geen minste beweging doen om den stoot van moeders slechte inzichten af te weren. Ze wilde zeggen, seffens: Moeder, g'en moet geen omwegen maken. Ge moogt subiet eischen de volle bevrediging van gansch uwen wil. Ik zal u gehoorzamen.
Hij deed haar zeer, hij was ongemanierd en hij was onzedelijk. Maar moest ze nu subiet opkijken ze zou geen ongemanierdheid en geen cynische treiteringe zien. Ze voelde 't heel klaar, en opkijken en deed ze niet. Maar bukte hij zich niet en leunde op de tafel om beter zijn blikken te doen wegen. Ze stond haastig rechte en zei: 't Is tijd. 't Klonk eenbarelijk en ze was zelve verwonderd.
Juist uw advies. Ge meent zelve best wat ik bedoelen wil. Een advies. Is hij schoon? Och! Is 't een vent met een lijf voor de liefde? Zotte kappe! Peinst hij diepe en drukt hij 't sierlijk uit? Enfin, ge joept daar nu stotterend en ongedurig op uw stoel.... Ik vind het hier bang.... Ja bang. Ze blikten subiet op naar mekaar en Bella beukte tegen de harde oogen van Goedele.
"Dat 's met dien haastigen keerskensmaker van daar subiet," grapte Franske ... Allen zwegen, luisterend naar 't geheimzinnig puffen van 't vaartuigje, dat zich verwijderde achter den mistsluier.
Ze vestigde hare aandacht op de lampe, die aan 't uitvonken was, en tante Olympe, ten halve slaperig, knikte dat ze alles wel zou in orde brengen, al lachend groetend: Tot morgen? Tot morgen. Het licht, dat in vierkante vlekken op de trappen spetterde, vernauwde subiet, en de deur klonk dichte. Ze geraakten op strate.
Mariëtte wilde subiet wegloopen, verlegen omdat ze midden in al deze droefenis betrapt werd. Ameye vroeg dat ze arets blijven zou en ze groette elkendeen minzaam. Het was eene afleiding en de kamers, waar Wiezeken nu voor altijd uit was, en gaapten zoo akelig niet. Goedele bracht de hoeden en mantels weg en toonde zich uitermate gedienstig.
Johannes zei dat ook hij weg moest naar zijn atelier, en verwonderde zich dat de voormiddag zoo ijlings verloopen was. Goedele vroeg: Naar uw atelier? Ja. Ik ga mee! 't Was zoo een plotselijke gril, en ze had ook nooit aan dat atelier gedacht. 't Was nu eene gelegenheid om eens alles af te zien en die onbekende kunst te benaderen. Ze merkte meteen hoe Johannes subiet heel bleek werd.
Hij was vier, vijf maal tewege neer te hurken en zijne handen reikten subiet naar die schitteringe daar en dadelijk sloeg zijn rugge opwaarts en hij huppelde her en rond, lijk te voren.... Aldoor heviger schokten zijne schouders. Zijne blikken werden lijk staal zoo puntig, en zijn mond, neerplooiend, viel in stuipachtige snokjes scheef.
Daarna schiet hij door luid te roepen van "Poe!" "Kijk, kijk, kijk, kijk!" "Ga naar huis! Ga-je naar huis? Allo, marsch!" "Subiet naar huis! Pas op, je krijgt slaag!" Hij trekt aan een schel in zijn kooi en roept luid: "Wie schelt daar? Pappie!" "Kaketoe, kaketoe." "Gagagaga! Wat wou-je met je ga, ga -jij!" "Daar is het hondje, een lief hondje, een allerliefst hondje!" Daarna fluit hij den Hond.
„Tienus?” riep Jaantje bijna verontwaardigd. „Tienus, meheer! die is de goeïgheid zelf. O heere neen! die heeft er geen part of deel an, die zou ’m subiet hebben weerom gebracht, als hij ’m iewers had ontmoet.”
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek