Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
"Wie is doar....?" klonk het eensklaps van het leger: "is de beul doar.... of....?" en Paul, door die stem gewekt, trad met meer vastheid dan men zou verwacht hebben, op den ongelukkige toe, en sprak: "Voader! ik bin 't.....!" De man op het leger wendde zijn bleek gelaat naar den spreker, en toen.... toen rilde hij en wierp zich om op de andere zijde.
Stel u haar schrik voor, toen zij in haar kamer, midden in den nacht een man zag dien ze niet kende. Ze rilde en uitte een kreet van angst. Ik deed al mijn best om haar gerust te stellen, viel op mijn knie en zei: "Mevrouw, vrees niets; ik kom hier niet om eenig kwaad te doen." Ze was zoo verschrikt, dat ze niet wilde luisteren naar mijne verdere woorden.
En de éénige die haar overbleef, haar strenge, stijve vader ach! hij stond zoo ver van haar. Zij rilde van zijne klappen; zij schrok van zijne bijbelteksten en zijn deurwaarders-latijn; zij deinsde terug voor zijne in haar oog alomvattende geleerdheid. Van zijnen kant ook geene toenadering tot haar.
Die komt nog wel eens voorbij! Heerlijk! Slaap wel dan! En 't blauwe bloempje boog haar kopje opzij, om een zacht kusje te drukken op het griezelig koude lichaam van den kikker, die dit nauwelijks bemerkte. Ze rilde even; maar wilde dit niet toonen, dankbaar als ze was, nu niet meer zoo alleen te zijn. Wel te rusten! zei ze nog eens vriendelijk. Maar de kikker antwoordde niet.
Hij klappertandde, en rilde over zijn geheele lichaam. Vóór den kerker-kuil had hij den grooten Engel der Samaritanen zien staan geheel met oogen overdekt, zwaaiend met een reusachtig zwaard, rood en gekarteld als een vuurvlam. De twee wachten tot getuigen meegebracht, zouden het staven.
"Benauwd," riep hij toen en begon te braken. Toen rilde hij. "Ik ben zoo koud, Moeder!" zei hij. De dikke man tilde hem op. "Kan je hem dragen," vroeg hij Jacob. "Ja, geef maar op," zei de grootste van de jongens en geen moeder had haar kind zorgvuldiger kunnen aanpakken en tegen zich aanvleien dan de knaap deed. "Hier mijn jas maar over hem heen, het schaap heeft het koud," zei de dikke man.
»Help, help«, schreeuwde hij, en meteen zette hij het op een loopen. Jo werd zoo verschrikt, dat hij z'n vriend op een draf volgde. »Loop«, schreeuwde Klaas; »als het je pakt....« Jo rilde en versnelde z'n vaart. Het schaap liep achter de jongens aan. »Bê, bê«, riep het. Net of 't zeggen wou: »Maar wacht dan toch eens eventjes.« »Loop, daar komt het aan«, schreeuwde Klaas.
Geheel zijn lijf, overgegeven aan al de aaiingen van de verwonderlijkste wellust, rilde zachtjes en gedurig. Veel wijn had hij niet gedronken. Hij had de bekers van Milly en Francine bereid. Met zijne oogen had hij het donkere vergift aan hare lippen gebracht, had hij de roemers opgelicht en de heete walmen naar hare hersens gejaagd.
Soms hield hij even voor een landelijke herberg stil en bestelde er een borrel, zonder van zijn paard te stijgen. In één teug sloeg hij die met een grimas van afkeer binnen, en hij rilde van den scherpen, slechten drank tot in het merg der beenderen.
Zij lag nu in hunne verlichte huiskamer, op eene bank, die Frans naast de vlammende kachel getrokken had, en zij rilde van koorts onder haar wollen dekens. En toch gevoelde zij zich zalig, in dat licht, bij die vlammen, zalig, dat zij gered was uit de demonische machten der duisternis. Eensklaps richtte zij zich op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek