United States or Bouvet Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij raapte een stroohalm op en deed dien, met het hoofd achterover op zijn neus balanceeren. Onder die beweging naderde hij langzamerhand het viooltje; eindelijk rustte zijn bloote voet op het bloempje; zijne buigzame teenen maakten er zich meester van, hij hinkte met zijn schat weg en verdween om den hoek van de straat.
Hij zat nog altijd in dezelfde houding van rust; en met stille bewondering keek het bloempje naar zijn mooie, zachte, gemarmerde borst. Eindelijk vroeg ze met een heel bedeesd stemmetje: Ben je wakker? Al lang! zei de kikker bedaard. Waarom zeg je dan niets?... Goeden morgen! Ik zat te denken waar ik mijn ontbijt zal gaan nemen. Wat is dat? Waar ik zal gaan eten! Wat is eten?
Ongemerkt gaf hij hem langzamerhand minder werk en toen het midden in den winter was, en er heel weinig zieken waren, nam hij Willem op zekeren dag eens naar een bloemist mede. Jongens, dat was mooi! Daar buiten lag alles onder de sneeuw; over het water lag een dikke ijskorst; al de boomen stonden kaal en geen bloempje, ja, zelfs geen groen grassprietje was ergens te zien.
Doch boven alles verhief zich het waterlisch met zijn fijne stengels en sierlijke vormen. Die durfde niemand kussen of toefluisteren! Het minste windje blies een bloempje om en wierp het in de beek, waar het in het zilver-klare water als een roode vlinder schitterde, en het was alsof er gezang weerklonk uit de lucht, die met het bloempje henenvlood.
Cosette kende het lieve spreukje niet: "ik bemin u, een weinig, hartstochtelijk" enz.; wie zou 't haar geleerd hebben? Zij speelde met het bloempje werktuiglijk, onschuldig, zonder te beseffen, dat zij door een madeliefje te ontbladeren een hart verscheurde. Zoo er een vierde gratie ware, de droefgeestigheid genoemd, en deze glimlachte, zou zij 't beeld dezer gratie vertoond hebben.
Die komt nog wel eens voorbij! Heerlijk! Slaap wel dan! En 't blauwe bloempje boog haar kopje opzij, om een zacht kusje te drukken op het griezelig koude lichaam van den kikker, die dit nauwelijks bemerkte. Ze rilde even; maar wilde dit niet toonen, dankbaar als ze was, nu niet meer zoo alleen te zijn. Wel te rusten! zei ze nog eens vriendelijk. Maar de kikker antwoordde niet.
Hoe minzaam heeft uw koozend woord geklonken, Uw zilvren woord, maar ál te goed verstaan! ’k Zag in uw oog een glimlach en een traan, Blauw bloempje, waarin morgenparels blonken;
En er werden werkelijk de mooiste geschiedenissen en verzen op geschreven. De menschen hoorden, wat er op stond; en dat was wijs en goed, het maakte hen veel wijzer en beter; er lag een groote zegen in de woorden op dit papier. «Dat is meer, dan ik ooit gedacht had, toen ik nog een klein blauw bloempje op het veld was!
Het had een indrukwekkend voorkomen in haar oogen, en zag met wijsgeerig air neer op 't kleine bloempje. De kant die naar haar toegekeerd was, scheen in 't onzekere licht doezelig wit; den anderen, grijs-groenen kant kon ze maar even zien. Boven het breede, zacht-witte lichaam zat een driehoekige, platte kop, met grooten mond en uitpuilende oogen.
Als zooeven klommen licht-plekjes tegen hem op. Het licht van háár stem heeft hij in zijn oogen! Het licht van háár hoofd, is op zijn hoofd! jubelde 't viooltje weer. De Man keek recht voor zich uit; alsof hij iets zag daar. Waar kijkt hij nu naar? fluisterde het blauwe bloempje. Naar niets! Jawel! ik weet het: hij ziet het licht van haar stem!
Woord Van De Dag