Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
De peinzende avond streept het purper westen Een damp van dauw golft langs de dicht-getreste Dons-klavers, dommlende als een wollen sprei Op ’t vale veld. De maan lachte uit het diep de starren tegen, En ’t zilvren meir-vlak lachte kabblend meê.
Het is de blanke dageraad: De diepe wei waar nog geen maaier gaat, Staat van bedauwde bloemen wit en geel; De zilvren stroom leidt als een zuivre straat Weg in het nevellicht azuur; En morgens zingend hart, de leeuwrik, slaat Uit zijn verdwaasde keel Wijsheid die geen betracht en elk verstaat, Vreugd zonder maat, Vreugd zonder duur.... Hoe laat is 't aan den tijd? 't Is liefdes uur.
Jong en lieflijk schoon was Wabun; Hij was 't, die den morgen wekte, Hij, wiens zilvren vleugelpijlen 't Donker voor zich henenjoegen; Hij, wiens zachte wangen gloeiden Van de hoogste purperblosjens, Hij, wiens stem de dorpsjeugd wekte, 't Boschhert opriep, en den jager.
Men biedt hem versche room, geschept in zilvren nappen; Verkwikkend boomgaardooft met balsemige sappen; Met geurige citroen, in schalen uitgeperst, En wat het brandend hart des dorstenden ververscht.
HIPPOLYTA. Vier dagen, zij verzinken snel in nacht; Vier nachten, zij verdroomen snel den tijd; Dan wordt op nieuw de zilvren boog der maan Gespannen aan den hemel, en beschouwt De nacht van ons festijn.
Het zuidewindje suist door zwarte twijgen, En kust het slapend dons der zangers teeder, De zilvren boomen wiegen heen en weder, En doen hun schaduw met hen mede nijgen, Een stille zwoelte komt uit de akkers stijgen, Een koele stilte daalt op donzen veder, De zilvren nacht-zon sprenkelt droomen neder, En lacht van liefde in eeuwig-lachend zwijgen: Mathilde, sluimer!
Of, als de nacht zijn zilvren nevelen spreidde, Het veld, de stroom, in vollen vrede sliep, Dan was het of daar uit der wateren diep, Waarin de volle maan mijn schreên geleidde, Een weemoedvolle stem van vroeger tijden Uw naam aan 't nachtelijke landschap riep."
"Waar Delfshavens kerk en toren Zich heffen boven dijk en dam, Werd de onverschrokken held geboren, Die Spanje's zilvren schepen nam. Des Amorie van der Hoeven. In een kleine woning aan een smal straatje van Delfshaven zag Piet Hein hier in 1578 het levenslicht. Een steen in den voorgevel van het eenvoudig huisje, waarin thans een tapperij gedreven wordt, wijst het geboortehuis aan.
Niemand kan er aan denken hem te vellen, die niet een zilvren kogel in zijn geweer heeft. Een kogel van zilver en klokkenmetaal, gegoten op een donderdagavond, met nieuwe maan op den kerktoren, zonder dat de predikant of de koster of eenig ander mensch 't weet. Die zou hem wel dooden; maar die is zoo makkelijk niet te krijgen.
Miraflores, waar ontspringen Zilvren beekjes, vogels zingen, En het hoog en statig hout Slechts een deel schijnt van het woud, In de stilte uwer lanen, In de schaduw der platanen Wacht ik zijn vergiffenis, Die mijn troost en redding is. Miraflores, naam van pracht!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek