Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
"Gij zoudt den moed niet hebben van den man te dooden, die zorg droeg voor uw kindsche jaren," zeide Barbanera. "Hoe!" riep Reinout, verbaasd zijn dolk latende zakken. "Gij kunt den dag niet vergeten zijn, toen gij in den vijver gevallen waart en de getrouwe Paolo u met eigen levensgevaar daaruit haalde." Reinout sidderde en zag den kokeler sprakeloos aan.
"Wat zal ik u zeggen?" zeide de kwakzalver, de schouders ophalende en Reinout met een blik aanziende, die zooveel zeide als: "gij zult thans minder dan ooit in staat zijn, mijn ontdekkingen goed te beloonen," "ik heb u niet veel meer te verhalen; want het zal hoe langer hoe meer onzeker zijn, of gij, dan wel uw vriend Deodaat de echte zoon van Bianca is."
Reinout was nu terstond bij de hand om zijne plaats in te nemen en Madzy verschooning te verzoeken voor het deel, dat hij in 's Graven list had gehad. Hoewel nog ontevreden, zag zij zich wel genoodzaakt, hem vergiffenis te schenken, en als een bewijs daarvan de hand te aanvaarden, welke hij haar aanbood om haar ten dans te geleiden, en de zoetigheden aan te hooren, waarmede hij haar overlaadde.
Trouwens ook in den Lancelot vinden wij eene jonkvrouw "al naect in haer hemde gedaen" te midden eener menigte, die de "justitie" wil zien, totdat LANCELOT het meisje bevrijdt . ECHITES werpt zijn vaders kok op het vuur, omdat deze niet doet wat hij gelast iets dergelijks doet REINOUT in den roman der Vier Heemskinderen . Het gevecht met den draak herinnert aan dat met den vogel grijp in de Lorreinen . Het koningspel hier doet denken aan iets dergelijks in SEGHER'S Prieel van Troyen . Van dien aard zou meer te noemen zijn, doch het is onnoodig.
Op dit oogenblik trad, zeer gelukkig voor Reinout, de oude Peter binnen en meldde zachtjes den kokeler bij zijn meester aan. "Ik zal bij hem komen," hernam de Bisschop: "welaan!" vervolgde hij tot Reinout: "uw mannelijke uitdaging heeft mij getoond, dat gij een rechtschapen Ridder zijt, en als zoodanig mijn vertrouwen waardig. De tijd spoedt voort: en ik heb nog veel te verrichten.
Tevens bewerkte hij, dat voorloopig aan den Abt van Lidlum, zijn voormaligen vijand, het voorzitters-gestoelte aangeboden werd, en verwierf zich door dezen voorslag de toegenegenheid eener aanzienlijke partij. Iedereen keerde tot zijn plaats terug, en aan Reinout werd het woord verleend.
Reinout kon niet nalaten te lachen over de kluchtige verdediging van zijn dienaar, en over de vrees, die, met speculatiezucht vereenigd, hem de voorzorg had doen nemen van zich met een meubel te belasten, dat aan anderen in gelijke omstandigheden tot hindernis zou gestrekt hebben.
"Hoe is het, kinderen!" zeide hij: "kunt gij na zoovele jaren van vriendschap, elkander geen oogenblik rustig verdragen?" "Dat is het niet, heer Graaf!" zeide Reinout: "die Ridder van den Rooden Arend, die Gwy van Asperen zoo onzacht heeft neergesmeten en daarginds van zijn schildknaap een versche lans ontvangt, berijdt het paard, dat mij ontstolen is.
"Arme jongen!" zuchtte Deodaat: "maar helaas! gij zijt nog gelukkiger dan ik: want niemand neen niemand zal mijnen dood beweenen. Wat zeg ik? Reinout wellicht.... en misschien ook...." "Ja, welzeker zal zij u ook beweenen," zeide Zweder, de gedachte van Deodaat aanvullende: "maar wat hamer! laten wij niet dwaas zijn en als kinderen schreien, terwijl er misschien nog redding mogelijk is.
"Wel, mijn brave held, leeft gij nog?" zeide Reinout, zich omkeerende en Daamke ziende, die hem, met vele buigingen en strijkages, een zilveren beker op een schenkblad aanbood: "wel vriend! wij hebben ons indertijd met een wat al te haastig afscheid verlaten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek