Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
Frederik lacht zoo'n beetje in zich zelven; hij bukt naar de opening van den oven en roept: "Monsieur, allons, ici! Allons, ici!" En wat kroop er te voorschijn? De fransche chasseur. "Hemelsche goedheid!..." roept de schout. "Pardon, monsieur!" roept de Franschman. "Schout, wie heeft de weddingschap gewonnen?" vraagt Frederik. "Hier is de Fransoos en hier is ook de hond! Wie krijgt nu uw Fieken?"
»Praatjes om ons om den tuin te leiden, man!" viel de Hopman in. »Maar weet, dat een stuk touw niet duur is en eene galg spoedig opgericht. Met verraders maken wij geen complimenten en voor hen bestaat geen pardon. Ha, daar komt de jongen. Wel, wat breng je mede?" »Het beste, wat wij hebben, Hopman, volgens uw bevel," zei Marten, terwijl hij de kannen op de tafel plaatste.
DR. STOCKMANN. Kijk, dat zou nog eens aardig van u zijn. M. KIIL. Nou, zoo dik zit het er bij mij ook niet aan, zooals je weet; maar krijg je ze zoover, dan geef ik met Kerstmis vijftig kronen aan de armen. HOVSTAD. Goeden morgen! O, pardon.... DR. STOCKMANN. Neen kom maar; kom maar.... Hij! Is hij er ook bij? HOVSTAD. Wat bedoelt u? DR. STOCKMANN. Ja zeker is hij er bij.
Hoor eens, er is nog één ding waar ik u graag over spreken wou. HOVSTAD. Pardon; maar zouden wij niet een anderen keer.... DR. STOCKMANN. Het is met twee woorden gezegd. 't Is alleen dit maar ... als men nu morgen mijn rapport leest in uw blad, en aldus te weten komt dat ik hier den heelen winter in stilte gewerkt heb voor het welzijn van de stad.... HOVSTAD. Ja maar, dokter....
"Een vertegenwoordiging of zoo iets van de belangstelling der ouders." "Ja, zoo iets wilde ik hebben." "Maar...... ja, pardon, Mevrouw!" zei Mr. Kahr en deed alsof hij heel verlegen was, "maar zooiets hebben we immers."
Op hooge pooten kwam de Hauptmann terug. "Is dat een vriend van u?" "Neen." "Is het dan een vreemde?" "Ja." "En u geeft een vreemden heer maar zoo geld? "Pardon mijnheer, ik geef het hem niet, maar ik leen het hem." Om dit verhaal te kunnen begrijpen, moest ik eerst uitleggen, hoe de vork in den steel zat.
Mevrouw Mansburg, die vreeselijk benauwd onder den zijden doek had gedroomd, weet waarlijk niet of ze nog wel heel wakker is. Wat wil die man?! "Waarschijnlijk zal uw bezoek mijn broeder gelden," valt ze haastig in: "wanneer u zoo goed wilt zijn maar even te schellen dan zal de knecht u aandienen." "Pardon, o pardon mevrouw; het voorrecht u hier 't eerst te spreken!
"Welzeker, om u te dienen je excellentie; welzeker, tenminste gisterenavond hoorde ik nog dat uw lieve familie reeds met Augustus 't nieuwe huis zou betrekken.... en...." "Genoeg menheer....!" "Ben ik onbescheiden geweest? O pardon! Ja ik was onbescheiden. Misschien moest het een surprise, een.... pardon, pardon! Ik heb niets gezegd, niemendal. Wat weet ik ook anders dan wat iedereen weet.
Onwillekeurig bloost zij, als Dorus na de eerste begroeting het woord tot haar richt en op vroolijken toon zegt: "'k Zou je pardon! U haast niet herkend hebben, want...." "Och zeg liever je, als je wilt; 't klinkt veel beter." "Mag ik?" Dorus ziet Tournel glimlachend aan. "Natuurlijk; kort voordat je kwaamt, zei ze nog, dat 't haar pleizier zou doen, indien je haar Augusta wildet noemen."
Nantas schelde. Hij scheen bezorgd. "Germain," vroeg hij, "weet je ook of mevrouw al thuis is?" Toen de man antwoordde dat hij 't niet wist, beval hij hem naar de kamer van zijn vrouw te gaan. Germain vertrok echter niet. "Pardon, mijnheer," fluisterde hij, "al geruimen tijd wacht de president van den ministerraad om binnen te komen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek