United States or Faroe Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ieder had iets te vertellen van den Hauptmann, één was teruggestuurd geweest naar Budapest, een ander had twee dagen moeten wachten, maar met de narigheden kwamen ook de anecdotes los, zoodat er weldra in onze coupé een luidruchtige geest heerschte.
Weer moesten we eerst onze passen laten afteekenen, wij, de Hollanders, werden afzonderlijk gehouden, we bleven niet binnen de grenzen, dus een strenger onderzoek wachtte ons. Ook dit wisten we en maakten er ons dus niet bezorgd over, maar o wee! toen de Hauptmann verscheen. Met een verbazend barsch gezicht begon hij: "Waar komt U vandaan, waar wilt U heen. Was ist Ihr Reisezweck?"
Om 5 uur verscheen een andere soldaat: "U kunt doorreizen, maar u moet dadelijk Passau verlaten." Mijn eerste ingeving was een sprong van blijdschap te doen, maar toen: "dadelijk Passau verlaten? Er was toch geen trein meer naar Frankfort?" Ik was zoo vrij deze vraag ook aan onzen bewaker te stellen. Neen, dat was zoo, maar de Hauptmann had het zoo gezegd.
Ik deed dit verhaal ook aan den kapitein, maar deze was zoo gauw niet tevreden. "Wie waarborgt u, dat hij er aan een volgend station niet van doorgaat, en dan ziet u nooit een pfennig terug van uw geld." Het zou kunnen, natuurlijk, maar de consul stond me in voor de eerlijkheid van den heer H., ik vertrouw hem ten volle..... Maar al deze redenen voldeden den heer Hauptmann niet.
Het ging er slechts om, door deze tegemoetkoming de kerken tot zwijgen te brengen. Zijn uiteindelijke beslissing zou afhangen van de houding der kerken. Blijkbaar zijn de Duitsers daar onmiddellijk achter gekomen, want een dag later, op vrijdag 24 juli, werd ds. Dijckmeester ontboden bij de plaatsvervanger van Schmidt, Hauptmann I. Gruffke.
Ditmaal moesten de Turksche hieroglypen het ontgelden. "Dat weet ik ook niet." "En u bent meer dan twee jaar in Turkije geweest en u kunt nog geen Turksch lezen?" "Neen, Herr Hauptmann." Schouderophalend over zoo veel domheid, stapte hij nu naar den heer H. "Zoo en waar is uw geld?" "Ich habe kein geld, das fräulein geeft mir alles." "Das fräulein geeft hem alles!"
Wij maakten viool-duetten van Spohr, Hauptmann, Viotti; of keur van sonaten voor piano en viool; later, met twee andere liefhebbers, strijkquartetten. Een wonderlijk saamgebracht gezelschap, die eerste quatuor waarvan ik lid was!
Op hooge pooten kwam de Hauptmann terug. "Is dat een vriend van u?" "Neen." "Is het dan een vreemde?" "Ja." "En u geeft een vreemden heer maar zoo geld? "Pardon mijnheer, ik geef het hem niet, maar ik leen het hem." Om dit verhaal te kunnen begrijpen, moest ik eerst uitleggen, hoe de vork in den steel zat.
Hij keek mijn handtaschje na en vond daar m'n duiten. "Wat doet U met al dat geld, U heeft veel te veel bij U?" "Ja, Herr Hauptmann, maar ik had niet het geringste idee, wat de reis kosten zou en bovendien wist ik, dat we misschien 14 dagen aan de Oostenrijksche of Duitsche grens zouden opgehouden worden en dan moest ik toch geld hebben om in een hotel te kunnen gaan!"
Natuurlijk deed de heer H. dit met het grootste plezier van de wereld, tòch werd de zaak blijkbaar nog niet geheel vertrouwd, tenminste zijn onderzoeker ging met de flesch naar den Hauptmann, die hem klaarblijkelijk beval den inhoud der flesch uit te gieten, tenminste leeg kwam ze weer in 't bezit van den heer H. Na dit onderzoek kwamen we weer bij den kapitein, die ons andermaal toevoegde: "Hm, ik denk, dat ik u naar Constantinopel terugstuur."
Woord Van De Dag