United States or Tunisia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ditmaal moesten de Turksche hieroglypen het ontgelden. "Dat weet ik ook niet." "En u bent meer dan twee jaar in Turkije geweest en u kunt nog geen Turksch lezen?" "Neen, Herr Hauptmann." Schouderophalend over zoo veel domheid, stapte hij nu naar den heer H. "Zoo en waar is uw geld?" "Ich habe kein geld, das fräulein geeft mir alles." "Das fräulein geeft hem alles!"
Zijn stem klonk min of meer heesch en rauw als van iemand, die ’s avonds van te voren veel Chambertin heeft gedronken of lichtelijk verkouden is; daarbij was zijn uitspraak beschaafd, zelfs eenigszins geaffecteerd, ietwat „Hègsch.” Meestal volgde bij de jeugd een uitbarsting van hilariteit op zijn woorden en ging er een gejuich op, dat hem schouderophalend deed zeggen: „Onbeschèfd en dom tuig!
Wat al leelijke aantijgingen, wat vuige beschuldigingen door een naamlooze uitgekraamd! Hij moest de stilte verbreken, toonen dat Snepvangers door zoo iets niet in zijn eer kon gekrenkt worden. Ik een framasson, zei hij schouderophalend, ik weet niet eens wat een framasson is!... Het kunnen misschien heel deftige menschen zijn.
"A qui la faute!" zegt Brolet schouderophalend, doch wordt evenals zijne dames een oogenblik later met deernis vervuld, daar hij den jager ziet trillen en beven, terwijl deze, door een hevige benauwdheid overvallen, langzaam in de armen van den jongeling zinkt, die hem met moeite ondersteunt.
Ik raad je aan deze studie voort te zetten; want de kennis van talen is eene groote aanbeveling voor onderwijzeressen. Kom, ik moet eens naar Grace gaan kijken; ze is veel te wild," en juffrouw Kate drentelde weg, schouderophalend bij zich zelf zeggende: "Ik ben niet gekomen om een gouvernante te chaperonneeren, hoe mooi en jong ze ook is. Wat zijn die Yankees toch wonderlijke menschen.
Zijne grootmoeder keerde hem schouderophalend den rug toe. "Hoogdravende praatjes!" sprak zij.
Gewoonlijk lachte men om hetgeen hij zeide, of keerde men hem schouderophalend den rug toe; maar de sterksten hadden thans zelf hun kracht verloren, waarop zij zoo trotsch plachten te zijn en een ieder volgde het bevel op, dat uit den mond van den man kwam, dien men vijf minuten geleden nog bespotte; werktuigelijk reikte elk hem zijn lampje.
De baas uit de "Visschende reiger", een dikke waterzuchtige man, die, altijd rookend, op zijn gebloemde pantoffels en in zijn overhemd en bretels, in het kleine tuintje achter de tapperij stond te soezen over 't voortreffelijke van zijn eigen consumptie en elken dag onverschilliger, rooder en opgezetter werd, was eindelijk schouderophalend zijn vriend geworden om met "de vrouw" vrede te houden, daar hij den toestand zóó 't gemakkelijkste vond.
"Alleen wil ik je zeggen, dat ik je de kiespijn afnam, maar hoe ik dat deed, heen, dat zeg ik niet; dat mag ik ook niet zeggen. Geloof je me nu?" "'t Is mogelijk," zeide Coenraad schouderophalend. Blijkbaar was zijn wantrouwen nog niet geheel geweken. "Weet-je wat we doen moesten?" vroeg Fulco lachend. "Nu, wat dan?" "Wel, we moesten gaan slapen.
Natuurlijk niet, herhaalde meneer François, minachtend schouderophalend. Sinds het diner op 't kasteel en de daarna volgende, onaangename woordenwisseling, die hij met Plus-Que-Parfait in de gelagkamer van Het Huis van Commercie had gehad, was meneer François heelemaal op de hand van 't Barontje overgegaan.
Woord Van De Dag