United States or Western Sahara ? Vote for the TOP Country of the Week !
Helmond had ze herkend, en terwijl nu de coupee naar De Poel terugkeert, wandelt August met tante Hermine en Jacoba Van Barneveld naar den kant van het stadje. Aan mevrouw Mansburg is het blosje niet ontgaan, 'twelk bij Helmonds onverwachte verschijning vluchtig de bleeke wang van Jacoba heeft gekleurd, en tante vindt er alweder de bevestiging in van haar "diep treurig" vermoeden.
Maar inweerwil van haar goede bedoeling, en inweerwil van haar tact, mevrouw Mansburg heeft nóg geen zekerheid gekregen, ofschoon ze er "des ondanks" nog zekerder van is dan den vorigen dag. "Welke boodschap heb je?" roept Jacoba den knecht toe die naar boven komt. Hendrik wipt snel eenige trappen hooger en zegt dan: "Compliment, nog hetzelfde juffrouw." "Ik meen van de naaister?"
"Maar ik begrijp volstrekt niet tante, waarom ik niet naar beneden zou gaan; we weten nu immers dat het August en Eva zijn die zich lieten aandienen," zegt Jacoba terwijl ze mevrouw Mansburg met haar zachte oogen vriendelijk aanziet: "Wat zou mij nu meer goed kunnen doen dan eens met mijn besten August te praten, al moet ik hem ook beknorren dat hij de geheele week nog niet naar mij omzag."
Kippelaan strijkt eensklaps nader: strekt de beide handen met de tien paille handschoenvingers naar Van Barnevelds hand uit, en zegt: "O generaal, het is...." "Voor heden genoeg menheer. Ik begreep je niet recht; men kan die zaken schriftelijk behandelen." "Maar excellentie, de liefde, O.... indien mevrouw?" Mevrouw Mansburg maakt een zeer zonderling afwijzende beweging.
Mevrouw Mansburg begrijpt nu dat ze een krasse wending moet wagen om in 't belang van dat bleeke kind haar vertrouwde te worden: "Op gevaar af dat je me lastig zult noemen, beantwoord mij deze ééne vraag: Is er iemand op de wereld dien je liever hebt dan papa?" Of Jacoba op iets dergelijks heeft gerekend, althans haar gelaat teekent geen de minste ontroering. "Dat is een zonderlinge vraag tante.
Op zachten toon is mevrouw Mansburg toen met de opmerking ingevallen, dat Helmond maar goed heeft gedaan met nog niet zoo spoedig te komen. Alexander was een beetje ontstemd. Men kon niet alles zeggen zonder spreken; maar Helmond zou wel begrijpen waarom.
Op mijne jaren...." En dan terwijl een vuurrood haar aangezicht bedekt, staat mevrouw Mansburg van de tuinbank op, en Kippelaan den rug toekeerend om zich naar de achterzij van het huis te begeven, voegt ze er bij: "Zooals ik u zeide, men laat zich aanmelden. Ginds is de voordeur." De generaal Van Barneveld verkeerde 't allerminst in een stemming om menschen als Kippelaan te ontvangen.
Mevrouw Mansburg geeft een zeer bevredigend antwoord. Zij heeft neef Helmond iets te vragen. De vraag werd zacht gedaan. Om niet onbescheiden te zijn, knoopt Kartenglimp een gesprek met Eva aan, over Parijs en muziek en zang.
"Mevrouw..... belieft.....?" "Je zoudt dokter zeggen dat ik hem wacht." Hendrik aarzelt. "Mevrouw zal niet kwalijk nemen, maar dokter is op menheers bureau, en toen ik zooeven met de brieven boven kwam, toen zei mevrouw Mansburg, die juist op den overloop was, dat ik niet zou aankloppen maar de brieven hier brengen. Een is er voor dokter bij.
Nee, zekerlijk is er niemand dien ik zóó liefheb als mijn besten vader. Ha daar komt Hendrik het hek in! Tot straks tante; bonjour!" Mevrouw Mansburg heeft haar doel niet bereikt. Twee dagen na Helmonds huwelijk kwam ze bij haar broeder Van Barneveld op De Zonsberg logeeren.