United States or Chad ? Vote for the TOP Country of the Week !
Op Helmonds bevestiging dat de uniform inderdaad zoo heel slecht niet stond waarbij hij den oud-soldaat een wenk gaf, waaruit deze moest opmaken dat men een bruid, die binnen weinige oogenblikken den gewichtigsten stap van haar leven zou doen, niet agiteeren maar wel iets mocht toegeven was de oud-kapitein wel verplicht te zwijgen en zich gewillig te toonen.
O, wat ze in stilte wel eens heeft vermoed, dat werd voor haar in de weinige dagen dat Helmonds echtgenoote onder het altijd zoo vreedzame dak verkeerde, reeds zekerheid: de goede dokter zou met die vrouw niet gelukkig wezen; en de dagen, die de bedroefde weduwe nog in de woning van den weldoener zal doorbrengen, zijn zeker geteld.
Helmond heeft het kleine fleschje met den witten harstachtigen inhoud uit het afzonderlijk hangende vergiftkastje genomen. Met dien inhoud moet men voorzichtig wezen; zeer voorzichtig. De lamp met het groene kapje van de toonbank nemend, zet hij haar in de hoogte op den lessenaar. Een vaal groen kleurt nu Helmonds bleek gelaat.
Maar papa, wat ik dulden moet als Helmonds vrouw, dat moogt u als de kapitein Van Armeloo ik zeg Van Armeloo...." "Hoor je wel Armelo; ze zegt Van Armeloo...." "En wát mag ik niet dulden?" valt Armelo in: "de generaal heeft me niets niemendal gedaan; integendeel, hij was compleet frère en compagnon; kameraad, alles wat je wilt.
Wanneer de luitenant soms door infame praatjes in de meening was gebracht, dat men op een erfenis van Helmonds "edelen pleegvader" hoopte, dan kon ze hem verzekeren dat dit een allerliefst misverstand was.
Dokter Helmond zit in zijn afgelegen vertrekje bij de kleine kachel. Achter hem brandt een bougie op de tafel. Helmonds gelaat, 't welk met een donkerrood is overdekt, valt daardoor weinig te zien. Zijn handen gloeien. Zijn geheele lichaam brandt. Zijn oogen schitteren van koortsvuur. O God men komt! "Wie is daar....!?"
Nochtans een trek van verachtend medelijden plooide Helmonds bleek gelaat. Dit briefje kwam van dienzelfden braven huisschilder Wulters. Welzeker! Maar waarom kan die man niet braaf zijn en goed, en toch bevreesd dat hij zijn tweehonderd en zooveel centen niet krijgen zou. Ja waarom niet? "Hei ventje....?" Was het werktuiglijk?
In tegenwoordigheid van een vreemde, vierde ze immers haar onwil den vrijen teugel; in het bijzijn van hem, die met zijn vorschend oog ongetwijfeld geheel haar toeleg doorzag, heeft ze Helmonds oom moedwillig vernederd. Een vuurrood bedekte Eva's gelaat. Zij is te ver gegaan, veel te ver! Wát er mag wezen, de generaal Van Barneveld is ook haar oom.
Met Everard had hij te Leiden gestudeerd, en ze waren er vrienden van den echten stempel geweest om het voor altijd te blijven, terwijl Emma bovendien een kostschoolvriendin van Helmonds pleegzusje Coba geweest is. Eva, met de vrienden Woudberg onbekend, gevoelde er zich, op dezen eersten dag na haar huwelijk, niet recht prettig.
Wat inzonderheid die zijdeur bijna onmisbaar maakt, is de omstandigheid dat Helmond, zooals dat in dorpen en kleine steden nog altijd gebruik is zijn eigen apotheek houdt. Nevens die zijdeur dan, en alzoo in het achterhuis, bevindt zich Helmonds apotheek. Wie dokter spreken of uit de apotheek iets hebben moet, komt in de Hoenderveldstraat en niet aan de voordeur op den wal.
Woord Van De Dag