Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
En weder lachend: "'t Is alleraardigst!" "Helmond, extra verstandig vind ik dat lachen niet. Ik zeg je nóg eens, als het zulk een titel voor de Helmonds gold....." "En ik herhaal Eva, dat dit, met het oog op het onderschrapte in dien brief" hij geeft haar een zoen "ook heel iets anders zou wezen. Maar over mijn adelbrieven behoeven we ons 't leven niet moeielijk te maken.
Wij zijn broeders, zij zusters. Mij liefhebben en haar miskennen dat is mij beleedigen, ja, erger: trappen! Versta je August: is je die vriendschap ernst, dan ben je hier onze gasten; dan gaan de beide Helmonds met hunne vrouwen dezen avond te zamen naar park of opera. Nog eens, die mijn vriendschap verlangt, die respecteere allereerst de vrouw die mij lief is boven alles!"
Nu August de kamer verlaten had, nu was het alsof zij het geschikte oogenblik gekomen zag om den oom al moest het in presentie van dien vreemde wezen eens nadrukkelijk te doen gevoelen dat zij als Helmonds vrouw, ja zelfs als de nicht van den generaal Van Barneveld, zich op den duur niet ongestraft zal laten beleedigen.
En ginds: In het belang van een stiefzoon, wiens dood den baron Debecque tot universeelen erfgenaam van het kolossaal fortuin zijner vrouw zou maken, daar zal het rijtuig van mijnheer de baron om zoo te zeggen steeds ingespannen voor den dokter gereed blijven. Niets, niets moet er ontzien worden. En dan, welk een vertrouwen op Helmonds kunde!
't Zou voor het arme kind, dat zich tot zelfs op den dag van Helmonds huwelijk zoo boven alle beschrijving krachtig heeft gehouden, misschien de noodlottigste gevolgen kunnen hebben. De zwaarste strijd was nu zonder twijfel gestreden.
"We weten dat, hij was je voorzienigheid, maar nu nú is hij een wangunstige vrek die...." "Zwijg, zwijg zeg ik je!" Er was woede in Helmonds blik. Eva stuift achteruit, en dan in een vreesachtige houding met haar bevende klankvolle stem: "Is dat je liefde man! O God, wie had dat kunnen denken; op den vooravond van het feest waarop ik mij zoo verheugde, en dat hij mij eerst zoo hartelijk gunde!
"En heb je niet gezegd dat mijn orders...." "Jawel generaal, dat heb ik duidelijk gezegd, maar de jonge mevrouw zei dat dát er niet op aankwam, en dat ik tóch gaan moest." Een donkerrood bedekt eensklaps het gelaat van den ouden krijgsman. "Zeg aan mevrouw dat ik zal komen zoodra ik kan;" klinkt Helmonds bevel, en hij geeft een gebiedenden wenk aan Hendrik, die daarop aanstonds vertrekt.
In de pauze van het bal heeft men aan kleine tafels van vier en zes personen gesoupeerd. Aan Helmonds tafeltje hij had niet van zijn Hebe kunnen scheiden zaten behalve Eva, de douairière gravin Van Leeuwen, de baron Debecque, de burgemeestersvrouw en de majoor Kartenglimp. Na het keurig fijne souper is een deel der gasten vertrokken.
't Verwonderde Eva dat de jonge Hardenborg, nadat hij over Helmonds afwezigheid zijn leedwezen had te kennen gegeven, zoo afgemeten was. Met geen enkel woord herdenkt hij de partij, die toch waarlijk niet voor het feest op De Poel heeft ondergedaan. Maar, hoe kon ze 't een oogenblik vergeten: 't zou niet kiesch zijn indien hij ervan sprak.
Hij heeft den oorsprong van Coba's zielelijden gekend, en is geen stap teruggetreden in 't belang van háár, die hij altijd zijn lieve zusje heeft genoemd. Eigen zin en hartstocht heeft hij gevolgd zonder te bedenken dat hij zijn weldoener met dien moord aan zijn kind een vreeselijken slag ging toebrengen, vreeselijker nog dan die, waarmee Helmonds jongere broeder hem vroeger getroffen had!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek