United States or Malta ? Vote for the TOP Country of the Week !
Na dit gezegd te hebben wendt Jacoba zich van haar tante af en gaat weer haastig naar de deur. "Jacoba hoor eens." "Riept u?" "Ja beste kind, kom nog eens even hier. Zou je me een groot genoegen willen doen?" "Als ik kan, zeker!" Mevrouw Mansburg vat Jacoba's fijne hand, en haar vriendelijk aanziende zegt ze zeer overredend: "Och, dan wou ik zoo graag dat je tante eens je vertrouwen schonkt.
Mevrouw Mansburg, die vreeselijk benauwd onder den zijden doek had gedroomd, weet waarlijk niet of ze nog wel heel wakker is. Wat wil die man?! "Waarschijnlijk zal uw bezoek mijn broeder gelden," valt ze haastig in: "wanneer u zoo goed wilt zijn maar even te schellen dan zal de knecht u aandienen." "Pardon, o pardon mevrouw; het voorrecht u hier 't eerst te spreken!
Ofschoon mevrouw Mansburg die plotselinge ongesteldheid volstrekt niet voor gevaarlijk hield, en haar ondervinding schier dezelfde verklaring gaf als vroeger dokter Helmond heeft gegeven, zoo moest zij op Van Barnevelds krachtige maar wellicht slechts uitlokkende verzekering: dat het volstrekt niets te beteekenen had, toch opmerken, dat Alexander het niet al te licht moest tellen, want mevrouw sprak wel eens in beelden dat er nooit een deur van zelf dichtging; was er geen hand die het deed dan deed het een tocht of rukwind misschien.
Juist op het oogenblik dat Eva van haar echtgenoot den half angstigen half verwijtenden blik ontving nadat zij, toegevend aan haar kwade luim, den generaal nogmaals op zoo weinig bedekte wijze deed gevoelen, dat ze hem van schrielheid verdacht, trad mevrouw Mansburg de kamer binnen. Haar komst geeft een weldadige afleiding.
Helmond vernam nu, dat "het denkbeeld van tante Mansburg" door Coba niet geheel verwerpelijk was geacht, ofschoon Coba toch bedenkingen had gemaakt welke tante echter volstrekt niet gedeeld heeft. Jacoba had ten slotte gezegd, dat zij "tantes denkbeeld" aan Helmonds oordeel zou onderwerpen; zijn Eva behoorde tot de muzikale wereld, en van zulk een kant diende een dergelijk voorstel uit te gaan.
Wanneer Alexander niet zoo slecht geslapen en zich zoo moe had gevoeld, dan zou hij ook zeker niet zoo spoedig hebben toegegeven. 't Was onverstandig." "Onverstandig? Ik betwijfel dat tante;" zegt Helmond. Mevrouw Mansburg prevelt weer onhoorbaar dat men helaas zonder spreken niet alles zeggen kan.
Ofschoon mevrouw Mansburg zelve aan haar broeder den goeden raad en zonder eenig voorbehoud heeft gegeven, dat men Coba toch alle gelegenheid zou benemen om August, en vooral afzonderlijk, te ontmoeten, zoo hebben Coba's laatste woorden een zonderlinge gevoeligheid bij haar opgewekt.
Mevrouw Mansburg verzoekt verschooning dat zij de heeren stoort. "Watblief? Nee Alexander, 't spijt me wel, maar ik moet me excuseeren. Mijnheer zal me ten goede houden, ik kan en mag...... 't Was maar even om je te zeggen...." en mevrouw Mansburg fluistert den generaal wat in 't oor. "Helmond!? Is hij? Wou hij?
Wie weet welk een opgang het denkbeeld van een monument, of iets van dien aard, zou maken, en, wanneer dan "zoo iets" verrees, dan was mevrouw de wed. Mansburg, geboren Van Barneveld, de operatrice ervan; misschien kwam haar naam dan nog wel op het voetstuk. Maar.... nee dát was wat al te gek. Hoewel....
Hendrik opent de deur en zegt op den drempel: "Menheer, mevrouw Helmond vraagt of dokter beneden wil komen? Mevrouw was klaar om te vertrekken en kon niet langer wachten." "Zeg aan mijn vrouw of zij nog even...." "Heeft mevrouw Mansburg je niet gezegd dat ik ongestoord wilde blijven?" "Jawel generaal." "En tóch durf je hierkomen!" "Mevrouw Helmond gelastte me generaal."
Woord Van De Dag