Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Ik zou liever daar willen zijn maar ik zou u toch niet willen verlaten het breekt mij het hart bijna." "Wat maakt u zoo droevig, wat komt u zoo schrikkelijk voor, Eva?" "Ach, dingen die er gedaan zijn en nog gedurig gedaan worden. Ik ben bedroefd over onze arme slaven; zij hebben mij lief en zijn goed en vriendelijk voor mij. Ik wenschte, Papa, dat zij allen vrij waren."
Eva zou het begrijpen. Eva met haar Parijschen hoed en mantille, maakte in de voorkamer van den zeer eenvoudigen oud-kapitein, en tegenover die mama in een vieze zwarte jas, en de sterk met rood gemonteerde muts een contrast, waarmee ze zelve bijna verlegen werd. Papa was op 't oogenblik dat hij geroepen werd juist in zijn achterschuurtje aan 't blokjes zagen.
Spreekt het niet van zelf, dat men eenigszins andere ideeën krijgt, als men ouder wordt en in andere omstandigheden komt. Vroeger was ik ook in zorgen, eerst over mijn lieve papa, later over tante Vere, die ik in haar ziekte heb opgepast... Voel je je gelukkig hier, kan je met Betsy overweg? O, zeker, uitstekend, anders zou ik immers niet bij haar inwonen.
"Wat een allerliefst mofje!" zei Henriet, met het harde haar over hare zachte wangen strijkende; "wat doe jij nu met een mof, Saartje?" "'t Is een oud ding," zei Saartje met een lief lachje: "de kinderen hebben er ook al zoo'n pleizier over gehad. 't Is nog van mijn grootmoeder, en ik draag het alleen 's avonds, nicht Henriette! Hoe vaart neef?" "Papa is heel wel," antwoordde de schoone.
"Papa is waarlijk al te...." Maar papa was al weer in het courantennieuws verdiept, zoodat Alfred handenwrijvende heenliep, en aan Piet de boodschap overbracht, waarop deze: "Goed, jonker," antwoordde en zijn last ging volvoeren.
"Daar hebben we onzen candidaat!" riepen papa en mama tegelijk. De candidaat boog zich voor mijnheer en mevrouw Van Hoel. Mijnheer en mevrouw Van Hoel waren menschen van omstreeks vijftig jaren, waarvan ze er vijfentwintig in den huwelijken staat hadden doorgebracht. Zij behoorden tot den deftigen koopmansstand en ZEd. was wat men een man van gewicht noemt.
"O ik ben heel wel luitenant, dankje. Goed geamuseerd?" zegt Helmond die inmiddels zijn Eva een zoen heeft gegeven. "Voortreffelijk!" zegt Archibald, en dan: "Nu spijt het me alleen maar mijn brave dokter, dat ik je ook van een minder mooie zij moest leeren kennen. Foei, om mij nu het feest te willen ontnemen dat le bon papa zoo mooi georganiseerd had.
Durfde ik beweren dat België wèl in "Germany" lag, dan was ik voorgoed verloren in de oogen van Papa en met Papa verloor ik waarschijnlijk ook Maud; durfde ik beweren dat België niet in "Germany" lag, dan verbeurde ik de sympathie van "Auntie," en, dit voelde ik héél sterk en instinctmatig, "Auntie" met haar bij-de-handheid, kon mij, òf veel goed, òf veel kwaad doen bij Maud.
Het wordt somtijds laat: en dan is men minder gestemd, den dag des Heeren behoorlijk te vieren." "Ja! lieve Tante!" zeide ik: "dat is waar; maar UEd. zal met mij instemmen, dat Mama niet wel haar verjaardag verzetten kon, en dat Tante bovendien gebruik maakt van de gelegenheid, dat Papa eens uit kan gaan, daar hij altijd in het midden van de week zoo bezet is."
"Wil Demi wel een zoete jongen zijn, en stil blijven liggen, terwijl Mama naar beneden gaat om voor Papa thee te schenken?" vroeg Meta, toen de voordeur zachtjes toegedaan werd, en de welbekende stap bijna onhoorbaar naar de eetkamer ging. "Itte thee!" riep Demi, bereid om deel te nemen aan het feest.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek