Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Jokken gaat niet iedereen gemakkelijk af. »En mama... en Alice, die bij ons waren..." ging Dy met kinderlijke vasthoudendheid voort. »En mama... en Alice, waarom zijn die niet hier?" »Master Burbank, uw papa heeft ze teruggeroepen... Herinnert gij u dat niet, Dy?" »Neen, goede Zermah, daarvan herinner ik mij niets."
Maar het meisje heeft eveneens haar plan van handelen gemaakt, en als er den volgenden morgen een koerier met brieven uit Holland komt, klapt zij in haar handen vol vreugde over een idee, dat in haar levendig brein plotseling is opgekomen, en zij zegt bij zichzelven: "Papa komt, nu nu zal ik het doen! Hoera! Ik zal het doen!"
Papa at smakelijk en nogal luidruchtig; Mama gebruikte meer haar face
Reeds m'n papa was regent van 'n oude-mannenhuis. En hy zei altyd dat 'n mens ... Een mens moet iets wezen. En uwe zalige papa w
Schrijf me wat je scheelt, dan zal ik papa vragen of hij je op wil zoeken, voorloopig stuur ik je Anding: die kan dan thee voor je zetten; zij doet het goed, en misschien beter dan je bedienden. Maria Clara." "P. S. Als je morgen niet komt, ga ik niet naar de eerste-steen-legging. 't Ga je goed." De Morgen.
Maar was het dan nu ook vreemd, dat de jongeling met papa naar beneden wilde gaan en de dames naar boven inviteren?
Jacoba is opgestaan, en, bij den generaal gekomen, vlijt ze haar bleek gezichtje aan dien zilverwitten schedel: slaat den arm om zijn schouder, en dan bijna fluisterend zegt ze: "De reden wáárom u het doen wilt." "Zwijg daarvan Coba." "Och papa, kan ik dan zwijgen als ik zie dat uw dierbaar leven onder dien last moet bezwijken.
In ’t chocolaadhuis zitten eenige werklieden, die, zoodra hij binnenkomt, beginnen te lachen en hem toevoegen: „Zoo, papa Kauwbeen! ben je daar weer? Kom je schaften?” Hij antwoordt niets, maar ziet hen met diepe verachting over den schouder aan, als hij zoo ver mogelijk van hen af aan een tafeltje gaat zitten en kortaf roept: „Een kop chocolèd!”
Tik, tik, tik.... Ja wel, 'k begrijp het: 't is tien uur, en eigenlijk moest ik nu al met Papa op weg zijn, om den armband te koopen. Tik, tik, tik, tik... Dank je voor de waarschuwing, mijn trouw horloge, maar 't is nu toch al te laat, 'k blijf er nog vijf minuten in!" En Hilda vlijde haar hoofd weer op 't kussen. Maar daar klonk het veel harder: "tik, tik, tik, tik!"
Henriette, die ook al berouw over hare verstoordheid had, keek weer vriendelijk; en toen haar vader haar de bloemen gaf, stonden er tranen in haar mooie oogen. Zij was beschaamd. "Je bent toch een lieve papa," zei ze, hem kussende, en met haar fraaie hand zijn haren schikkende. "Ik had het niet verdiend," voegde zij er bij; en zij boog haar hoofd aan zijn hart. "Geen coupjes!" zei de vader.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek