Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 mei 2025
Maar nu kwam hij niet binnen met een dikke man en vrouw; ditmaal bracht hij twee oude bestjes mee, die beefden en wankelden onder het loopen. »U sloot de deur dien avond, toen ouwe Sally stierf,« zei de eerste en hief haar beenige hand op, »maar u kon de klank van de woorden niet wegsluiten en de kieren in de deur niet dichtstoppen.«
Haar hart klopte: Zoo bij de b'ron! "Is Bart nog hier?" vraagde het meisje aan den bediende die haar de deur opende. "Bart wie is dat?" "Wel, de kleinzeun van d' ouwe Wessels," hernam Doortje: "Het ie geen pacht gebrocht?" "Daar weet ik niets van," antwoordde de knecht schouderophalende: "Maar ik zal 't eens vragen. Kom binnen?"
Hij zag niet wat het was; maar hij voelde wat het wezen =moest=...... »Triomf!" juichte de stem der zelfzucht in hem: »Lodewijk Malthus, gij kunt blijven wie ge zijt!"....... De schok deed hem wankelen. Bewusteloos zeeg hij neder in de sneeuw. »Ja", zeiden de boeren: »was dat nu ook een tocht voor den dommenei! Wat deed zoo'n ouwe man met zulk een weer nu alleenig op den weg!
Want toen ik den vorigen keer by Koremans was, had ik al gemerkt dat ze erg hoestte, en nog kaduker was, dan gewoonlyk. Ze was 'n beetje mank ook, maar ze had altyd braaf gewerkt... o, by Koremans z'n ouders al! En daarom vroeg ik waar ze was? "Ze is op 'r bed, zei Lies, en ik begryp niet wat je hebt uittestaan met dat ouwe mensch. Kom, dans maar!" En ze wenkte den speelman dat-i beginnen zou.
Bavink zei weer dat i 't wel gedacht had en ik zei: "ook stom, dat hadden we kunnen weten," en toen kwamen wij los over Japi en dat hij niet meer zoo uitvrat als we dat van hem gewoon waren. 't Duurde nog een maand voor dat Japi los kwam. Zijn ouwe heer had een betrekking voor hem gevonden en den eersten Maart zou hij aantreden. Hij zei niet dat ie 't beroerd vond.
't Zou hem niet verwonderen als hij, behalve onder de kussens van bruigom en bruid, nóg onder twee of drie andere kussens een paar rijksdaalders vond. De ouwe generaal was rijk, woest rijk, woest! "Nee juffrouw Sillemond, d'r zal vandaag geen orgel zijn; menheer Donerie is ziek. Als ie nog had kunnen komen dan was ie d'r al lang geweest, want 't is al tien minuten over den tijd.
Beneden stond de meid. "Ben jij daar Mina?" "Ja juffrouw!" Uit het raam werd de huissleutel geworpen. De meid maakte de buitendeur open, veegde de voeten op de mat. In de keuken stak zij haar lamp an, keek in den spiegel. Ze had een hoofd, vuurrood, verhit van het loopen... Wat zou de ouwe binne zegge! Nou! "Mina!" "Ja juffrouw." "Kom eens hier met de olie."
Met een: „Hé, portier, de ouwe heer heit nog wat vergeten,” reikt hij de reistasch over, klimt op den bok en rijdt weg. „Zoo, jongen! nou als de wind naar stal.
Hij zeide deze laatste woorden met een zeker gewicht, dat een glimlach bracht op het gelaat van Frits Jansen en dezen deed zeggen: »Kaffertje, wie heeft dit land genoemd land van bedrog?" »Mijn ouwe baas," antwoordde de Zoeloe. »Ik dacht het wel, dat in jouw dikken kop dat idee niet was opgekomen, maar ga voort!" »Ze spraken over Johannesburg," vertelde de Kaffer, »en over Rhodes."
"Dat zou het net," zeide Lodewijk, terwijl Reynhove een blik van verontwaardiging op den Officier wierp: "nu: de knaap zag er zoo ontdaan uit van de kleine wandeling, die hij gemaakt had, dat de ouwe hem verzocht te gaan zitten en hem vroeg, hoe hij het al zoo maakte: "niet te best," was het antwoord: "ik ben verleden week naar Leiden geweest om Professor Boerhave te raadplegen: en die heeft mij het paardrijden aanbevolen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek