Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 november 2025
"Jaô! jaô! mag een gemeen niet evengoed om de religie vervolgd worden as een edelman?" vroeg de landbewoner, eenigszins gebelgd: "ik zeg oe man, ik werd van Arminianerij beschuldigd en te gelijk met de schepens Tymen Tymenz en Leendert Leendertz van mijn post afgezet, en die werd aan Teun Wezer egeven, dat een vent is, die boven Arminiaansch boven al in 't geheel maôr van geen godsdienst afweet.
Maak nu zooveel haast als ge kunt, en zorg dat ge uw kameraden opschommelt. Doch!... wee u, zoo gij ons verraadt!" "Papperlepap!" zeide Teun: "zoo eindigen zij allemaôl, en het zou eigenlijk niet meer dan billijk wezen, dat hij, die zijn leven slijt met anderen te bedriegen, ook eens zijn loon wegkreeg. Doch, zooals oe weet, voor geld en kwaie woorden ben ik altijd te vinden.
En Door treuzelde wat, maar Frerik verstond toch: "As 't oe meines is...." waarop hij haar nog ééns zoo vast aan 't hart drukte; haar verscheidene brandende kussen gaf.... totdat Door zich eindelijk aan de liefkozingen onttrok, "went, de pap most 's oangebrand zin!" 't Was avond; het gezin zette zich aan tafel om te eten.
"Zâ'k 't niet efkes veur oe naar 't huus brengen, m'neer?" vraagt de jongen, die verheugd is over het kwartje, dat hij gekregen heeft. "Niet noodig; dank je. Ga heen." "Nou, m'neer mòt 't eiges weten; anders...." "Ga dan toch heen!" klinkt ongeduldig het antwoord. "Wat 'n roare, kribberige vent," pruttelt de jongen, terwijl hij zich zich verwijdert.
Een zin wordt soms gevormd door één woord, met behulp van allerlei voor- en achtervoegsels; er zijn er veertien, die alle een verschillende verbuiging vragen. De u wordt als oe uitgesproken, en de klemtoon valt altijd op den eersten lettergreep.
Boeh! heij' oe begriep dan niet? De meulenoar van 't darp het drie zeuns: Jan, Pier en Kloas. Klomp van 'en kerl, wie is nou de voader van Pier?" "Potstorie da's woar!" roept Jochem: "da's zoo kloar as 'en neie klomp." "Ezel! en dat was 'en striekvroag, hè!
"Zal oe nu niet wat met eten?" vroeg hem zijn gastheer, nadat beiden zich met een goede teug brandewijn verfrischt hadden. "Kijk, dat lacht oe toe!" en hier wees hij op een grooten schotel rijstebrij, dien de oude vrouw had opgebracht.
En dan, heit oe niet ezien wat een kostelijke goldene keten hum onder zijn wammes droeg en watte schoone goldene ringen hum aan de hand had?" "God geve," zeide de meer ergdenkende oude vrouw, "dat hum daôr eerlijk is an ekomen. Doch we meugen onzen naôsten niet oordeelen: ik wil gaôrne het beste van hum elooven."
"Hoe!" riep Joan, opvliegende: "wat heeft dat te beduiden?" "Ai mij! maôk u niet driftig, heerschop! 't Is dat...." "Ik wil mij driftig maken," hernam Joan: "wat is er met mijn paard gebeurd?" "Oe paôrd, heerschop! jaô! oe paôrd! Ai mij dat.... het is geprest voor de lichting, en deur dien weg is het marsch." En hij vergezelde deze woorden met een zeer beduidende gebaarde.
Gerrit wenkte Gijs binnen te komen. Gijs kwam. "Neem de bagage van mijnheer," zei de chef van 't Hotel tot Karel, op den reiszak wijzende, die Gijs over den schouder hing. "Och, neen, dank oe," zei Gijs, toen de jongeheer Karel hem wilde ontlasten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek