Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Het duurde slechts een oogenblik; maar dit was voldoende om de angstige meisjesoogen alles te verraden; zij drukte het hoofd tegen den boom en sloot de oogen met een gevoel van vurige, nooit gekende smart. Nelly echter gilde. "Army, Army " Bijna beschuldigend klonk het als eene waarschuwing. Hij antwoordde, en hoe opgewekt was zijne stem: "Zusje, waar zit gij toch? Kom, en zie wat ik gevonden heb!
"Om Godswil, Sanna, wat is er voorgevallen?" vroeg het jonge meisje haastig, haar werk opbergende. "Moet ik bij mama komen of bij grootmama?" "Natuurlijk bij grootmama," antwoordde de oude, zonder Liesje of hare tante, die Nelly hielpen haar borduurwol in te pakken, met een blik te verwaardigen.
"Vaarwel, Nelly," fluisterde Liesje, terwijl zij haar een kus op de wang drukte; zij boog voor de aanwezenden en verliet het vertrek; zij vloog letterlijk de gang door en het voorplein over. In de linden-allée stond zij plotseling voor Army. "Juffer Erving " zij zag naar hem op; zijn gelaat stond ernstig. "Juffer Erving " herhaalde hij, "hebt gij gehoord, wat in onze huiskamer gesproken werd?"
Nelly zweeg; de opgeruimde stemming wilde niet weder in den kleinen kring terugkomen; het jonge meisje zat zwijgend over haar werk gebogen en dacht er over, wat zij Liesje ter verontschuldiging zou zeggen; Army verdiepte zich weder in de lectuur van het oude boek, en om den mond der barones was het vluchtige lachje verdwenen.
Tegelijkertijd vernam Liesje het ruischen van kleederen en lichte voetstappen; op de bovenste trede verscheen de oude barones, zich half omkeerende naar hare schoondochter en Nelly. Zij was in een oude fluweelen pels gewikkeld en het trotsche gelaat kwam even onbewegelijk als altijd uit de zwarte kanten sjaal, die zij om het hoofd geslagen had, te voorschijn.
"Ja, kom Nelly!" zeide hij, en de arm om zijne zuster heen slaande, verliet hij ijlings met haar het vertrek. Dertiende Hoofdstuk.
"Zouden zij dat dan nu eerst hebben vernomen?" sprak de oude vrouw. "Och neen," zei Lise, "Army is dáárom over geweest, schrijft Nelly." "Is Army weer hier geweest?" vroeg tante, en zag verbaasd naar het jonge meisje, dat plotseling hoogrood geworden was; "wanneer dan?" "Op Nelly's verjaardag," klonk het zacht. "Ei zoo! en daar hebt gij mij niets van verteld, Lise?
Nelly wist niet wat ze zag, toen ze Hilda al zoo vroeg in den morgen voor zich zag staan. "Heerlijk, dat je komt," riep ze vroolijk, "nu kun je me meteen helpen uitzoeken. Pas op, val niet over al die doozen. Allemaal hoeden en mantels, om uit te kiezen. Kun je een poosje blijven? Dan maken we samen de doozen open." Zeker kon Hilda blijven.
Spoedig daarop werd de deur geopend; een bevallig, jong officier trad binnen; zijn negentienjarig gelaat blonk van levenslust. Nelly ijlde hem te gemoet. "Army, hoe heerlijk, dat gij komt!
"Dan laat ik verzoeken, mij morgen een uur te bepalen, waarop ik met mijne verloofde een bezoek kan brengen," klonk het schijnbaar kalm; maar Army's oogen zagen de oude meid dreigend aan, wier blik met een uitdrukking bijna van haat op de jonge bruid rustte. Deze had zich onwillekeurig hoog opgericht; Nelly greep hare hand en streelde zacht hare wangen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek