Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
Het ernstige gelaat van den leeraar klaarde weder op; "maar genoeg daarover," sprak hij, zich geweld aandoende, "ik wil uwe feestvreugde niet bederven. Kom, Liesje! lach eens weder. Gij zaagt er straks zoo gelukkig uit. Wat hebt gij toch met Nelly uitgevoerd? Uw gezicht was louter lust en vreugde." Liesje kleurde als een roode roos.
"Zie Nelly," zeide hij, "dat alles, zoover uw oog zien kan, was eenmaal het onze." "De papiermolen ook?" vroeg de kleine en wees op het met leien gedekte gebouw. "De molen zelf niet, maar wel een groot gedeelte der landerijen. Grootvader heeft ze aan des molenaars vader verkocht, toen hij zich eens in verlegenheid bevond zoo verhaalde grootmama mij.
Ik heb dikwijls het voorrecht gehad op menschen te mogen wijzen, waar men eigenlijk niets van wist. Zoo bv. op Mevrouw Kempers, de soldaten-moeder; dat beste brave mensch dat zoo ongelukkig was. Jonker Graafland, de held van Atjeh ... Nelly van Kol ... Ja, dat was wel aardig. In 1898, toen de Koningin aan de regeering kwam. Ik gaf een mooi portret van Koningin Wilhelmina, en sprak de hoop uit, dat ik later een Koningin in haar zou mogen huldigen. D
"Dat het nu ook zulk naar weer is," sprak zij op eens halfluid, een deeltje van Geibels gedichten van de boekenplank nemende, "anders zou Nelly zeker eindelijk wel eens komen." Zij zette zich op de kleine sofa, en bladerde in het boek, zonder de liefelijke zangen, van welke zij anders zooveel hield, met iets meer dan een vluchtigen blik te verwaardigen.
Op dit oogenblik kwam Nelly haastig uit de allée; de blonde lokken hingen verward om haar gloeiend gelaat. Het nette, uiterst eenvoudige, katoenen kleedje liet den voet in een klein, hoewel niet zeer sierlijk lederen schoentje zien, en de zwart zijden boezelaar droeg duidelijk blijken, dat de tijd der nieuwheid lang voorbij was.
Daar boven in het kleine torenkamertje stond Nelly met den ouden Hendrik; de beide ronde vensters waren eveneens geopend; zij zag met een glimlach van geluk naar buiten over het park, en hare blikken bleven op de in 't zonnelicht fonkelende ramen van den papiermolen rustten, die als onder bloesems begraven lag.
Nelly ging voor hare moeder staan, als om haar te beschermen "maar laat mama er buiten! Vergeef mij dat ik het waag, zóó tot u te spreken! Maar ik kan niet anders. Mama was altijd vriendelijk jegens Blanka, vriendelijker dan gij het geweest zijt. Ik heb Blanka trouwens nooit liefgehad, omdat ik gevoelde, dat zij zich alleen met Army verloofde, omdat tante het wenschte.
Dat voegt niet meer," liet hij er eenigszins verlegen op volgen. "Voegt dat niet meer?" Het jonge meisje zag haar broeder vragend aan. "Neen, Nelly, gij moet verstandig zijn; als kind kan men omgaan met wien men wil, juist omdat men een kind is; als officier kan dat echter niet meer." "Nu, Liesje moogt gij toch wel bezoeken; gij gingt vroeger altijd zoo graag mede."
Veel hartelijkheid heb ik echter gedurende mijn veertiendaagsch verblijf, bij het Kerstfeest en den verjaardag van tante, tusschen die beiden niet kunnen bespeuren." De barones haalde minachtend de schouders op. "Hebt gij uwe moeder het heuglijk bericht van het te wachten bezoek reeds medegedeeld?" "Neen, noch aan mama, noch aan Nelly; zij waren niet alleen de kleine uit den molen was bij haar."
Ook Nelly weende, en toen zijne gestalte achter de huizen in het dorp verdween, vroeg zij angstig: "Nietwaar, Liesje, gij zijt niet boos op Army?" Maar Liesje antwoordde niet; zij schudde slechts het hoofdje en ging zwijgend nevens hare vriendin verder.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek