Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Hij rijdt op dit oogenblik zeker in den ouden, gelen postwagen en zit tegenover zijne Blanka, in de aangenaamste stemming die hij wenschen kan; de overste vertelt anekdoten, en zij verheugen zich allen in het vooruitzicht van een warm avondmaal, en van uw vriendelijk gezicht, mijn moedertje." De barones schrikte opeens. "Wat scheelt u, mama?" vroeg Nelly angstig.
Zij bleef staan, toen zij de beiden gewaar werd; een donker rood bedekte een oogenblik het kinderlijk gelaat, en een paar donkerblauwe oogen staarden verschrikt voor zich neer; maar toen kwam zij dadelijk nader, en een vriendelijke lach plooide haar lieven mond, waardoor zich twee kuiltjes in de wangen vormden. "O, Nelly," riep zij, "hoe heerlijk dat ik u aantref!
"Laat haar maar begaan, Mina!" antwoordde Erving, "zij is goed bij haar bewaard; maar gij hebt gelijk, zij ziet wat bleek, en weet gij wel, wat mij is opgevallen? Zij is in geen week naar het slot geweest, en Nelly wel driemaal hier." "Och, dat zijn meisjesgrillen; misschien hebben die beiden wel gekibbeld; maar zij gaat er morgen heen; ik meende, dat zij het verteld had."
"Het is hier ook zoo wonderschoon!" riep Nelly, het kleine, ronde vertrek beschouwende; "hoe gezellig! en dan het uitzicht!" Hendrik schoof een paar ouderwetsche stoelen, die bij een klein sofatafeltje stonden, voor de honderste maal te recht; "en nu nog de eikenkransen buiten om de deur, genadige freule!
"Kind!" zei zij toen, "och, wist gij slechts, wat bitter leed zij daarboven ons berokkend hebben!" "Kunnen Army en Nelly dat helpen?" "Neen maar " "Gij zegt immers zelf altijd, dat wij onze vijanden moeten vergeven." "Dat is zoo, maar het is onmogelijk een onrecht te vergeten, dat u zoo van nabij treft, als "
"Als mijn kleine Nelly heel lief is," vervolgde de oude dame, het verbaasde meisje naderende, "en haar best doet, haar onbeschaafde manieren af te leggen, dan geef ik haar misschien zulk een prachtig kamertje tot een Kerstgeschenk." "Gij, grootmama?" riep de kleine ongeloovig.
Zij gunde het jonge meisje ter nauwernood den tijd, dat zij haar een doek omsloeg en ijlde weg. Nelly waagde het niet, haar te volgen; zij sloop naar de zijdeur en luisterde; daar weerklonk plotseling een gil. Haastig vloog zij de gang door. De deur van haars broeders kamer stond open; daar binnen stond hare moeder, zich bevende aan de tafel vasthoudende.
Zij ging weder de allée door naar het slot; zij wilde vragen, of zijne moeder of Nelly misschien tijding van hem hadden? De brief haars vaders was zoo kort geweest; alles was gebleken veel verwarder te zijn, dan hij gedacht had, schreef hij; wanneer hij terugkwam, was nog onbepaald geen woord voor haar over Army! Zij moest heden iets van hem hooren.
Zacht werd de deur der ziekenkamer opengedaan, en Nelly trad binnen. "Wat slaapt zij gerust!" fluisterde zij, een blik op de zieke werpende, en ging op een bankje, aan de voeten harer vriendin zitten. "God zij gedankt! De dokter oordeelt, dat het gevaar voorbij is; ach, Liesje! wat ben ik gelukkig! Ik gevoel mij nu ook weder sterk, en gij zult nu van nacht slapen, gij goedhartig schepsel!"
Het vroolijk lachen der jonge dame met het goudlokkig hoofdje klonk door het hooge vertrek, en de jonge officier, aan hare zijde, klopte het hart onstuimig, als zij hem zoo minzaam aanzag en hij haar adem op zijn gelaat voelde. Maar Nelly, wat scheelde haar?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek